30something: To box or not botox

Onlangs werd ik 31. Niet bejaard, maar toch. Geen twintiger meer. Ik merk er persoonlijk vrij weinig van. Ik kan nog steeds nachten doorhalen op wijn en wodka spa rood (de dag erna is iets minder vitaal dan 10 jaar geleden, maar soit ;-). Of uren actief op de dansvloer doorbrengen, zonder hijgen en beademing. Doorgaans word ik gelukkig nog altijd jonger geschat dan ik werkelijk ben. Toch zie ik zelf echt wel dat ik ouder word. En anno 2014 is het absoluut niet vreemd of hier iets aan te laten doen. Dat is niet alleen voor Hollywoodsterren en celebrities, ik heb ook hele gewone vriendinnen die hun eerste (of tweede) bezoek aan een kliniek hebben gebracht.

Zoals Carrie in SATC veelvuldig mijmert: I couldn’t help but wonder, moet ik ook aan de botox?

Qua principes: ik heb niets tegen botox. Absoluut niet. Net zomin als tegen borstvergrotingen, verkleiningen, neuscorrecties, het vermaken van flaporen, liposucties of schaamlipcorrecties. Als jij aan jezelf wil sleutelen omdat je doodongelukkig bent, knock yourself out! Ik heb zelf vroeger ook getwijfeld over een borstvergroting (en deze uiteindelijk nooit doorgezet), maar snap dus goed dat je zelfvertrouwen of eigenwaarde na ingreep een positieve stimulans krijgt als je je zo focust op een negatief aspect van je uiterlijk. Mensen gaan ook naar de kapper om hun haar te verven, laten tanden bleken, laseren overtollig haar weg en ik heb zelf ook jaren met een beugel gelopen om mijn kinderlijke vampierengebitje (inclusief overbite, haha :-) in de juiste stand te zetten. Dus principieel heb ik niets tegen botox.

Mijn vriendinnen in kwestie, waarvan de bezoeken variëren van een eerste keer botox tot gebruik eens per kwartaal, bezoeken verstandige specialisten die nooit teveel botox gebruiken. Ze zien er frisser uit, alsof ze heerlijk (en lang!) geslapen hebben, of net uitgerust terug zijn van vakantie. Als je ze goed kent, weet je dat er iets anders is (ik bedoel, ik zie de meeste van hun koppen al sinds we tieners zijn ;-) maar je kunt je vinger er niet op leggen. Tot de eerste confession kwam: er was botox in het spel. Aha, dat was het! Ineens was de fronsrimpel minder zichtbaar, vandaar haar frisse voorkomen. Het was netjes gedaan, niet opvallend, maar precies goed. Chapeau voor de arts in kwestie.

De horrorbeelden van Nicole Kidman, Madonna, Lindsay Lohan of Heidi Montag hoef ik jullie niet te laten zien. Duidelijk celebrities die op Obelix-achtige wijze in de pot met botox gevallen zijn. Toch zijn er ook Hollywoodsterren die subtieler met de botoxspuit omgaan. Het lijkt in Hollywood eerder de norm dan uitzondering. Maar ook in ons nuchtere Nederland zijn de Hillywoodsterren niet vies om de veroudering enigszins uit te stellen. Nee, botox is echt niet meer not done, zeker in kleine hoeveelheden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik, zeker na de enthousiaste verhalen van vriendinnen en hun subtiele verjonging, zelf ook nadacht over een spuitje voor mezelf.

Op mijn voorhoofd verschijnen de eerste horizontale strepen en tussen mijn wenkbrauwen heb ik een typische fronsrimpel (ik denk vaak zo hard na jôh! ;-), bij mijn rechter wenkbrauw. Als ik lach, heb ik bovendien kleine kraaienpootjes die tussen mijn wang en ooghoeken verschijnen (dat zie je goed op de allereerste foto). Duidelijk tekenen van veroudering.

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik niet altijd netjes met mijn huid omga. Sure, ik rook niet en drink voldoende water, maar de beautyzonde ‘slapen met je make-up nog op’, maak ik desondanks regelmatig. Dat is natuurlijk helemaal niet goed voor je huid en ik word de dag erna dan ook flink gestraft met puistjes, maar soms ben ik gewoon te moe (of dronken ;-) en duik dan direct met mijn schmink nog op m’n nest in. Ook ben ik niet jong (niet jong genoég, als je de beautyindustrie moet geloven ;-) begonnen met het smeren van allerlei crèmes en serums.

Zo’n jaartje of drie geleden (ik was toen 27) ontdekte ik beautyblogs en begon me te interesseren in gezichtsverzorging. Ik schafte langzamerhand producten aan die passen bij mijn huid en inmiddels heb ik een redelijk vast ritueel waarbij ik zowel ‘s ochtends als ‘s avonds een dag- en nachtcrème smeer. Sinds kort gebruik ik ook zo’n oogroller, maar ik betwijfel of ‘ie echt wat doet. En ik kocht vorige week een gezichtsborstel bij Lidl, om mijn gezicht intensief te kunnen reinigen. Want ook al ben ik 31, ik heb nog steeds puistjes en mee-eters. Waarvoor ik dan weer regelmatig microdermabrasie of peelings krijg bij de huidtherapeut. Dus ja: ik ben best bezig met het verzorgen van mijn velletje. Toch schaam ik me niet op op #nomakeupday een selfie zonder make-up met acné littekentjes, rimpels en roodheid te plaatsen.

Ongeveer een jaar geleden kwam de eerste botoxspuit mijn vriendinnenkring in. Zoals ik schreef, was dat dusdanig netjes gedaan dat ik zelf aan het twijfelen sloeg. Maar zoals een echte weegschaal betaamt (die ook nog weegschaal als ascendant heeft, damn ik ben een twijfelkont!), denk ik vaak lang na over beslissingen. Vandaar waarschijnlijk ook die rimpel ;-). Na een jaar peinzen en veelvuldig bespreken met mijn eigen SATC-crew, denk ik dat ik botox laat voor wat het is. Niet omdat ik er principieel op tegen ben, niet omdat ik het lelijk vind, maar ik vind het niet bij me passen en bovendien onnodig. Ik vind mijn gezicht leuk zoals ik het in de spiegel herken en zou niet afhankelijk willen zijn of worden van een ingreep.

Wie weet denk ik er over een paar jaar heel anders over en ga ik alsnog overstag. Waarschijnlijk ben ik dan te laat, want zo rond je 30e schijnt de ideale leeftijd te zijn om met botox te starten. Maar als het me nu niet stoort, verwacht ik dat het me tegen die tijd nog minder stoort. Want nu ik ouder word krijg ik misschien een rimpeltje hier en daar, ik word tegelijkertijd ook minder gevoelig voor (schoonheids)idealen of perfectie. Natuurlijk kan ik soms bitchen op mijn figuur of uiterlijk constateren dat ik ouder ben dan tien jaar geleden, maar ik bén ook ouder. Dat is niet te ontkennen. En dat wil ik ook helemaal niet ontkennen! Eigenlijk is ouder worden best iets waar je trots op kan zijn en mag showen. Ik leef en geniet, en dat mag je best zien. YORO! You only rimpel once!

Hoe sta jij tegenover botox? Zou je zelf ooit een spuitje laten zetten of vind je het eng of onnodig?

Liefs,
Lindsay