#POWEROFCHANGE: Progress

Vorige week schreef ik over mijn #powerofchange challenge. De afgelopen maanden is er veel in mijn leven veranderd, van werk tot woonsituatie. Daarnaast probeerde ik een marathon te lopen en werkte ik meer dan ooit. Allemaal heel erg leuk en spannend, maar de afgelopen weken merkte ik dat ik minder van dingen genoot. Dat wanneer ik iets leuks deed (zoals een super relaxte persreis naar Portugal) er altijd een stemmetje in mijn hoofd zat met ‘je moet nog dit, je moet nog dat’. Echt ontspannen vond ik moeilijk. De afgelopen weken had ik meer hoofdpijn (en migraine) dan ooit, doordat ik zoveel hoofdpijn had lag ik veel in bed en werkte ik minder, waardoor ik nog meer stress kreeg, want nu had ik nog minder tijd om alles te doen wat ik moest doen. Ik zat in een soort van vicieuze cirkel. Tijdens de New York Marathon moest ik dit bekopen, maar ik besefte tijdens het rennen (en lopen) van deze marathon ook eindelijk dat er iets moest veranderen. Ik zag eindelijk in dat ik iets in mijn leven moest veranderen om ‘beter’ te worden.

Zo klinkt het allemaal heel dramatisch, maar dat is het helemaal niet. Absoluut niet zelfs. Maar als ik nog een paar jaar zo daar zou zijn gegaan was het dat misschien wel geweest. Gelukkig loop ik lange afstanden hard, dan heb ik tijd om over dit soort kwesties na te denken en kan ik er dus OP TIJD bij zijn. Daarnaast hebben een aantal gesprekken met andere mensen de afgelopen weken ook wel geholpen. Maar goed, ik ben een stier en die schijnen nogal eigenwijs en koppig te zijn en het altijd beter te weten. Ik kan me in die omschrijving erg goed vinden. Ik moet dingen zelf uitvinden.

Structuur
Wat ik afgelopen week veranderd heb? Ik heb geprobeerd weer een stukje structuur in mijn leven te brengen. Dat betekent, rond een uurtje of half acht uit bed. Thee zetten, ontbijtje maken en terwijl mijn eitje kookt en mijn thee trekt, maak ik mijn To-Do-List voor de dag. Ik zorg dat er een leuk muziekje op de achtergrond aanstaat, dat er een geurkaars naast mijn MacBook brandt en probeer er voor te zorgen dat ik niet wordt afgeleid door dingen als Instagram en Facebook. Ik merk dat ik met een To Do List veel meer gedaan krijg dan zonder To Do List. Ik schrijf de stress letterlijk van me af, het is in mijn hoofd een stuk minder “je moet nog dit, je moet nog dat” doordat ik alleen maar naast me hoef te kijken naar mijn To Do List om te weten wat ik allemaal nog moet. Daardoor hoeft het niet 24/7 door mijn hoofd te zweven.

Bewust rust
Wanneer mijn To Do List af is stop ik. Als dat al om 16.00u is, yeahhhh you go girl, fijne avond gewenst! Ik probeer ‘s avonds niet meer te werken, ook al heb ik daar af en toe wel de behoefte aan. Ik lees een boek, kijk een film, of ga de deur uit. Afgelopen zaterdag zat ik de hele dag aan mijn administratie (van 2013), iets waar ik heel erg tegenop heb gezien. Die administratie was één van de dingen die continu door mijn hoofd zweefde en waar ik dus stress van kreeg. Maar nu is dat af en zo kwam het dat ik de hele zondag vrij had. De hele zondag.

Normaal schrijf ik op zondag sowieso mijn Diary en schrijf ik ook nog een paar andere blogs voor de komende week, maar nu deed ik dat bewust niet. Ik begon mijn dag met een klein ontbijt, deed daarna een nieuwe work-out ‘Ballet Beautiful’ en begon vervolgens in een boek. ‘s Middags ging ik naar de stad met mijn vader, moeder en zusje. Ik kocht een paar schoenen en een jurkje, ging vervolgens naar huis om eten te koken voor mezelf (iets dat ik de afgelopen maanden ook zelfde deed) en dook vervolgens weer op de bank met mijn boek. Rond een uurtje of acht had ik zoveel zin om te schrijven. Ik wilde een blog maken over dit, ik wilde een blog maken over dat, ik wilde en paar mails beantwoorden. Maar ik deed het niet, morgen weer een dag. Het klinkt misschien gek en zweverig en blablabla, maar ik heb echt het idee dat ik doordat ik een dag bewust niet gewerkt heb heel veel nieuwe energie en inspiratie heb gekregen. Ik kan me dan ook geen dag herinneren dat ik dit eerder deed. Ik deed de afgelopen jaren iedere dag wel een beetje werk. Soms was het maar een uurtje, maar toch.. je bent toch aan het werk. Ook waren er wel meer dagen waarop ik niets uitvoerde, maar er was dan altijd een stemmetje in mijn achterhoofd dat zei ‘je moet eigenlijk…’ ja, dan kun je er ook niet van genieten. Zondag was dat stemmetje er niet, ik liet al mijn “creatieve ideeën” lekker opstapelen en gisterochtend werd ik wakker en had ik ZOVEEL zin in een leuke werkweek.

Want hoe leuk je werk ook is (en mijn werk is leuk, geloof me), soms is een bewuste break nemen ook heel belangrijk.

Of ik in een week genezen ben? Nope. Mijn hoofdpijn is nog steeds aanwezig, maar ik heb in geen tijden zoveel positieve energie gehad als nu. Ik heb een plan, ik weet wat ik ga doen en ik weet dat het goed komt. YES.

Liefs,
Annemerel

The post #POWEROFCHANGE: Progress appeared first on Annemerel.