We pakken de draad langzaam weer op..

Het is hier al weer even behoorlijk stil. Niet zonder reden natuurlijk, trouwe lezers of Facebook-volgers weten wel waarom. De laatste maanden was ik al steeds met mijn gezondheid aan het kwakkelen en de laatste weken ging het steeds minder goed. Veel afspraken bij de huisarts en specialisten volgden en diverse onderzoeken zijn gepasseerd. Inmiddels knap ik weer een beetje op. De pijn is wat stabieler en langzaamaan komt mijn energie weer een beetje terug, al blijft het van een treurig laag niveau. Helaas is mijn bed nog wel mijn beste vriendje en ben ik nog steeds volledig bedlegerig. Zitten gaat nauwelijks en de enige momenten uit bed zijn de zorgmomenten. De nieuwe en langverwachte rolstoel gaat daar hopelijk verandering in brengen, mits die ooit nog eens echt komt. Maar daar zal ik later nog eens een aparte post aan wijden, want dat is me toch een triest verhaal..

Naast mijn eigen gezondheid, gaat de gezondheid van mijn jongste met sprongen achteruit. Ontstekingen, koortsaanvallen, dislocaties en enorme vermoeidheid. Het houdt maar niet op. Ze verzuimt helaas veel van school maar kan het gelukkig nog wel bijbenen. De oudste lijkt wat stabieler maar ook haar gezondheid heeft veel aandachtspuntjes. Ze is iets minder snel ziek maar voor haar geldt dat ze de rolstoel steeds vaker nodig heeft. Genoeg zorgen over de kinderen dus.

Om mijn man niet te vergeten, ook daar zijn zorgen over. Niet over hemzelf, gelukkig gaat het met zijn gezondheid goed. Hij is werkzaam bij Philip Morris in Bergen op Zoom en het zal haast niemand ontgaan zijn dat deze multinational zijn vestiging in Nederland gaat sluiten. Dit betekent dat mijn man per 1 september a.s. geen werk meer heeft. Een enorme klap in ons gezicht, natuurlijk heeft dit alles financiële gevolgen maar vooral het verlies van de prettige relatie met het bedrijf, het begrip voor onze situatie en alle medewerking die zij hebben verleend. Allemaal weg. We zijn er erg verdrietig over.

(Hij is dus op zoek naar ander werk. Mocht je nog een bedrijf weten dat op zoek is naar een elektrotechnicus met ruime ervaring en een specialisatie in coderingssystemen en printers, dan horen we het graag.)

Tijdens deze roerige tijd heb ik goed nagedacht over Marlevi. Al maanden tob ik en ik vond het hoog tijd voor duidelijkheid. Voor mezelf maar ook voor jullie als lezers. Feit is dat ik met mijn beperkte energie niet meer dagelijks kan posten en ook het fotograferen moeilijkheden geeft. Ik heb mezelf afgevraagd, wat wil ik en wat zijn mijn doelen? Voorop stond dat Marlevi zou blijven maar hoe en in welke vorm? Zo heb ik erg getwijfeld of ik de beauty-blogposts nog wel moest blijven houden, dit kost veel moeite maar ik vind het erg leuk om te reviewen en deze worden altijd erg gewaardeerd.

Uiteindelijk heb ik besloten dat ik terug ga naar het begin, hoe het begon. Het persoonlijke van mijn blog blijft bovenaan staan. Omdat beauty en alles wat daarbij komt kijken, nu eenmaal een van mijn passies is, laat ik het niet vallen. Wel zullen de blogposts hierover minderen en vooral korter en bondiger zijn. Geen lange reviews met uitgebreide bespreking van de verpakking en ingrediënten, maar enkel foto’s van het product, swatches laten zien en mijn ervaring erbij vertellen. Kort maar krachtig dus. De posts over chronisch ziekzijn zullen zeker ook blijven. Maar vooral zul je lezen over mijn persoonlijke ervaringen en de dingen die ik mee maak.

Marlevi.nl bestaat inmiddels alweer 3 jaar en daar ben ik natuurlijk erg trots op!

We pakken langzaam de draad weer op!