Jak mam się do Ciebie zwracać?

Dzień dobry, Krzysiu jestem. A Ty?

Wydaje mi się, że któryś z wcześniejszych tekstów zacząłem w ten sam sposób, ale co tam. Dobry lead jest dobry, nawet jeśli gdzieś już się powtórzył. Ale nie samym wstępem żyje bloger. Dorobiłem się problemu, z którym spotykam się za każdym razem, kiedy piszę tekst albo redaguję nowy newsletter (zapisywać się proszę, bo warto).

Dzień w dzień staję na rozdrożu z myślą, czy przypadkiem kogoś nie obrażę albo wywołam burzę rozgniewanych dziewcząt, które okazują mi serce, a ja jestem dla nich taki nieprzyjemny. Śmiej się lub nie, ale to całkiem kłopotliwa sytuacja, dlatego warto byłoby więcej do niej nie dopuszczać.

Chodzi o formę, w jakiej zwracam się do Was w tekstach. Zwykle piszę w drugiej osobie liczby pojedynczej (i to jest okej), ale używam rodzaju męskiego. Nie dlatego, że piszę jedynie dla facetów, tylko (w domyśle) każdy jest dla mnie czytelnikiem, nawet panie. Więc fraza “powinieneś polubić” w tekście nie oznacza, że z zachęty powinni skorzystać jedynie kolesie, tylko każdy z czytelników. A czytelnik to zarówno dziewczynka, jak i chłopczyk. Analogicznie jest z wyrazem “człowiek”.

Kominek i inni blogerzy każdego roku rozwiązują ten problem w najprostszy sposób - przy okazji corocznej ankiety. Która płeć przeważa w statystykach - wygrywa. W moim przypadku takie badanie czytelników zwykle ma miejsce w okolicach czerwca (i tak będzie też w tym roku), ale żeby nie męczyć Was ankietami co pół roku, stworzyłem najkrótszy formularz na świecie.

Z listy wybierasz jedną opcję. Jeśli chcesz, żeby dominowały frazy “widziałaś” decyduj się na opcję numer 1, a jeśli kręci Cię rodzaj męski to zaznaczasz drugą kulkę i przesyłasz odpowiedź. Możesz też nie mieć zdania (jak politycy) i wtedy zostawiasz mi dowolność.

Pięknie dziękuję za wszystkie odpowiedzi! :) To wielki krok dla ludzkości. Chyba.

Ładowanie…

Wczorajszy tekst “Rodzaje kurierów, których spotkasz w swoim życiu”