fbb

niet rond de pan draaien: antikleef en comfort-food

Jammer dat ”niet rond de pan draaien” geen aanvaard gezegde is. Bij deze patenteer ik het voor de zekerheid… moest het ooit zover komen. Ik zou in deze post in het beste geval dus enkel rond de pot kunnen draaien en doen alsof ik toevallig een link naar een willekeurige pan in een even willekeurige webwinkel plaats. Maar onder ons gezegd en gezwegen is dat natuurlijk niet zo. Er zijn individuele en collectieve belangen mee gemoeid.

Voor mij zit er -gejuich- een goede antikleefpan in, nadat de huidige/vorige op mysterieuze wijze plotseling vol krassen stond en niemand in huis er iets van wist. Groot drama waar verdriet en gemis mee gemoeid waren. Gelukkig ben ik niet wraakgezind, wat de andere bewoners ook mogen beweren.

Het feit dat ik op de noodlottige pan de wijzers en batterijen van een klok heb gelijmd en de uurindicatie uit messen en vorken maakte, dat was enkel en alleen omdat ik écht een klok in mijn leven nodig heb en ook omdat zo mijn favoriete pan altijd in ons midden zou blijven. Dat was absoluut niet om de stommiteit met de afwasmachine noch om de sporen van mes- en vorkkrassen permanent in de anderen hun gezicht te wrijven.

Wat er dus verder ook in deze post geschreven wordt: antikleefpannen hebben een beperkte levensduur, die buiten van de kwaliteit ook afhangt hoe je de pan gebruikt/misbruikt en afwast. Steek ze nooit in een afwasmachine. Is dit buiten je wil om toch met je pan gebeurt, dan vind ik dat je persoonlijk met de kapotte pan een mep op de dader(s) z’n (hun) kont mag geven. Of je maakt er een wandklok van.

Nu goed, voor u zitten er in deze post veel tips voor het kiezen van een een goede pan en de garantie op geslaagd goudbruin gebakken comfort-food.

Terzake nu: waar let ik op wanneer ik een antikleefpan uitkies?

1. De stof van het anti-aanbaklaagje

De meeste mensen noemen dit soort pan een tefalpan. Maar veel merken hebben pannen met dit “magische laagje”. De doorsnee antiaanbaklaag, zeker bij oudere pannen, is gemaakt met de stof teflon. Technicher uitgedrukt is dat PTFE = polytetrafluorethyleen. Deze stof werd al in het begin van vorige eeuw ontdekt en is voorzien is van interessante eigenschappen, waaronder de thermische weerstand.

Het awoe-gedeelte aan teflon is dat er tijdens de vervaardiging APFO (perfluoroctaanzuur) vrijkomt; een stof die schadelijk kan zijn voor mens en milieu. Bij krassen in de pan komt deze stof ook vrij. Inderdaad, weer zo een kankerverwekkend verhaal. Daar word je mee rond de oren geslagen, maar de gedachte dat iets via mijn eten mee binnenkomt ligt voor mij persoonlijk gevoeliger.

Gelukkig is PTFA bij recente pannen niet aanwezig in anti-aanbaklagen – waarvan de meeste nu op keramische basis zijn. Deze zijn volgens de fabrikanten “ecologischer”. Laat je door dat laatste ook niet teveel verleiden. Je merknaam omdopen tot “groene pannen” en je verpakking in wat eco-kleuren stylen is goed en wel, maar persoonlijk vind ik dit rotslechte pannen, waar alles in kleeft. Je moet hier stevig wat vetstof gebruiken, terwijl dat bij een goede antikleefpan het tegendeel zou moeten zijn.

2. De grootte:

De standaarddiameter van een pan bedraagt 24 cm – een beetje en allrounder. Groter (28cm) is goed voor pannenkoeken en éénpansgerechten waar je met meerderen van eet.

3. De steel:

Moet vooral goed in mijn hand liggen en mag niet te kort zijn, want dan verbrand ik mijn vingers vroeg of laat gegarandeerd. Ik kijk ook of het midden van de steel hoger is dan de rand van de pan, want dat zorgt voor een betere stabiliteit.

Je kan een veilige steel uit een heleboel hittebestendige kunststoffen kiezen, maar dan kan de pan niet in de oven. Wil je dat laatste zoals ik wel kunnen doen, bijvoorbeeld een shakshuka of een Spaanse tortilla, dan moet de steel van metaal zijn. Daarmee kan je trouwens ook tatins maken moest je geen speciale tatinpan willen aankopen. (P.S.: ik weet dat onderstaande pan uit gietijzer is, maar dat hoeft niet helemaal niet. In het receptfilmpje is het ook een antikleef)

Ottolenghi’s Shakshuka (foto: theguardian.com)

4. De bodem:

Moet hard en vast zijn, zodat hij niet kan vervormen door gebruik. Hiermee bedoel ik een dikke laag aluminium die de warmte goed over het hele oppervlak verspreidt en niet kromtrekt. Om na te gaan of de basis stabiel is, zet je de pan op een plat oppervlak. De minste verhoging kan onder invloed van warmte groter worden. Zie je dus ergens een ongelijkheid, dan stuur of zet je de handel maar beter meteen terug. Dat zou pas weggesmeten geld zijn.

Ik kwam na al deze stappen uit bij deze diepe koekenpan* Le Forgee van Le Creuset, omdat ik die het fijnste vind om mee te koken. Maar er zijn nog genoeg andere pannen die aan alle criteria voldoen, kwestie van goesting. Dus ja, de pan is met voorbedachte rade gekozen…want voor 3 types deftig comfort-food heb je die nu eenmaal kwaliteitsgerief nodig dat effectief niet kleeft, luistert en goed bakt. En dat liefst tegen een democratische prijs.

Over welke types comfort-food lig ik hier nu eigenlijk te zwammen?:

1. pannenkoeken, wentelteefjes (verloren brood), welsch scones…alles wat onder deftig ontbijt valt. Hier kan je een antikleefpan gebruiken moest je geen pannenkoekenpan hebben.

2. boerenomelet, fritatta’s en andere gerechten met ei die onder “ik-wil-binnen-15min-eten-hebben” vallen.

fritatta met groene asperge en komkommer

3. restjes pasta, patatjes, quinoa of rijst (fried rice) om op the bakken – al dan niet allemaal met (hmmmmm) ketchup te eten. Hangt er vanaf of persoon in kwestie voor zichzelf bepaalde culinaire normen zet. Ik niet.

gebakken curryrijst met tuinboon en paprika

Neem je m.a.w. een goede anti-kleefpan dan krijg je een goudbruine onderkant voor categorie 1 en 2 of een bruin korstje bij categorie 3. Neem een slechte of foute pan (hier in huis betekent dat een vleespan/kleefpan of even erg een ‘Zweedse” of groene pan uitkiezen en geen vetstof gebruiken) en alles plakt vast aan de bodem, eindigend met een zwarte onderkant en een loeiende rookmelder.

gnocchi met avocado & koriander

natte-vinger-recept voor pasta met avocado, koriander, citroen en parmezaan:

Stel je heb pasta teveel gekookt en een rijpe avocado liggen. Mix de avocado met wat verse koriander en de zeste van je onbehandelde citroen of limoen fijn in de blender en doe er een klein beetje water, zout en peper bij. Doe een scheutje olijfolie in de pan, voeg de pasta toe en bak op hoog vuur tot deze warm is. Voeg dan de geblende avocado toe en laat even doorbakken tot je ziet dat alles bindt. Zet het vuur af, besprenkel met het sap van een volledige citroen of limoen en strooi er rijkelijk wat parmezaanse kaas of pecorino over. Klinkt misschien raar, een soort van pesto van avocado, maar is echt heel lekker.

natte-vinger-recept voor gebakken rijst:

Stel, je hebt rijst teveel. Groenten naar keuze aanstoven in rijkelijk wat olijfolie en currypoeder (type naar keuze). Je restje rijst toevoegen en bakken op middelmatig vuur. Laat telkens een tijdje staan zonder roeren zodat je die lekkere korstjes krijgt. Voeg eventueel een beetje sojasaus toe, kruid goed af. Roer er de laatste 2 minuten enkele eitjes door.

*(voor de pan: dank aan fonq.be)

  • Love
  • Save
    1 love
    Add a blog to Bloglovin’
    Enter the full blog address (e.g. https://www.fashionsquad.com)
    We're working on your request. This will take just a minute...