Boek: J.K. Rowling – The Casual Vacancy
Spuit elf hier had eindelijk tijd om The Casual Vacancy, de eerste ‘volwassen’ roman van J.K. Rowling te lezen. Dat ik daar al sinds augustus van vorig (!) jaar mee bezig was, is nog zo’n spuit elf actie. Want hoewel ik de kleurrijke schrijfstijl van Rowling herkende van haar Potter reeks, ging het lezen helaas niet zo vlot. Ja, op het strand van Fuerteventura ging het prima. Al duurde het even voor ik de vierentachtig* hoofdrolspelers uit elkaar kon houden. Maar eenmaal thuis verdween het boek op de leesstapel naast m’n bed en bleef daar vervolgens stof liggen verzamelen. Oops.
Boek: J.K. Rowling – The Casual Vacancy
Afgelopen week las ik het boek ein-de-lijk uit. Wat ik ervan vond?
*Zo om en nabij, misschien overdrijf ik…
The Casual Vacancy
De verwachtingen voor deze eerste ‘volwassen’ roman van JK Rowling waren hooggespannen. Niet zo vreemd na haar succesvolle Harry Potter verhalen, die wereldwijd miljoenen harten veroverden en haar miljoenen opleverden. Met The Casual Vacancy sloeg ze een andere weg in, die van de rauwe, real life wereld ergens in Engeland.
Het verhaal speelt zich af in het fictieve Pagford, ergens in het westen van Groot-Brittanië. Het boek begint vanuit het perspectief van Barry Fairbrother, geliefd burger en gemeenteraadslid in Pagford. Een paar bladzijden verder is Barry plotseling overleden aan een hersenbloeding en is het hele dorp in rep en roer. Niet in de minste plaats door the casual vacancy, de vrijgekomen stoel in de gemeenteraad, die hierdoor is ontstaan.
Wat volgt, zijn de verhalen van zo’n twintig inwoners van Pagford, allemaal met hun eigen drama’s en perspectieven. Aan de kleurrijke schrijfstijl van Rowling lag het niet maar toen ik eenmaal thuis was na mijn vakantie vorig jaar lukte het me niet meer om ‘in’ het boek te komen. Er zijn zoveel karakters dat ik regelmatig de draad kwijt raakte wie nu precies bij wie hoorde. Misschien beter om dit boek niet te vaak opzij te leggen, want hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer verhaallijnen elkaar raken.
Heavy shit
The Casual Vacancy zit ook nog eens bomvol heftige zaken: drank- en drugsmisbruik, mishandeling en zelfs verkrachting en zelfverminking worden niet geschuwd. Dat leverde Rowling veel negatieve recensies op, want dat was toch wel erg ver verwijderd van de levens van Harry, Ron en Hermione. Maar, zoals Rowling zelf het eens zei in een interview:
“There is no part of me that feels that I represented myself as your children’s babysitter or their teacher,” Rowling said. “I was always, I think, completely honest. I’m a writer, and I will write what I want to write.”
En gelijk heeft ze. Met The Casual Vacancy creëerde ze opnieuw een wereld waarin je meegezogen wordt en die voor veel van ons waarschijnlijk net zo ver van ons af staat als de magische wereld. Als je het boek niet te vaak weg legt tenminste, nog best een uitdaging voor een boek met ruim 500 bladzijden. Lees het boek ook vooral niet als je een happy ending verwacht. In de laatste hoofdstukken komen alle verhaallijnen samen, in een dramatische twist die je met een lichtelijk onbevredigd gevoel kunnen achterlaten. Al had een ander einde waarschijnlijk niet heel geloofwaardig overgekomen en begrijp ik het, een paar dagen na het uitlezen eigenlijk steeds beter.
‘A wonderful novel’ zoals prominent op de cover van mijn boek staat, vind ik niet het beste predicaat maar dat Rowling na Harry Potter nog meer te vertellen heeft, is wel duidelijk.
Zelf lezen? Het boek is onder meer via Bol.com te verkrijgen in zowel Engels als Nederlandse vertaling.
