Backpackin’ Solo – Ubud Bali

Ben ik echt nog maar twee hele dagen in Ubud? Het voelt alsof ik hier al dagen ben, zoveel indrukken op gedaan, mensen ontmoet en verschillende emoties gevoeld. Het internet is hier goed genoeg om te bloggen, foto’s uploaden gaat lastiger. Daarom nog geen ‘echte’ travel verslagen, maar het lijkt me mooi om verslag te doen hoe de eerste dagen zijn geweest, hoe ik me voelde tijdens mijn eerste solo backpack trip. De travel reports en hotspots komen thuis wel, als ik alle indrukken heb kunnen verwerken.

Maandagmiddag begon mijn reis, G bracht me naar Schiphol en dat was meteen het moment dat ik het even moeilijk had. Nee ik ben niet heel stoer, ik heb even gehuild maar eenmaal achter de douane maakte dat gevoel plaats voor excitement. Yes, ik ga weer op reis. Van Amsterdam tot Singapore sliep ik veel en keek ik een heerlijk foute chickflick. Met een korte layover van 30 minuten op Singapore vervolgde ik mijn reis naar Denpasar. Daar was het inmiddels plaatselijke tijd 21.00 en na het kopen van een dertigdaags visum haal ik mijn bagage op. So far so good, als ook nog de driver op de juiste plek staat kan ik mijn geluk niet op. In Vietnam had ik dat van te voren ook goed geregeld, maar moest ik ter plekke toch nog gaan bellen.

Ik heb de eerste nachten een prachtig hotel geboekt, zodat er airport pick up was en ik even rustig kon acclimatiseren. De volgende ochtend word ik wakker in prachtig groene rijstvelden en staat er een heerlijk ontbijt klaar aan de rand van een prachtig zwembad. En ik? Ik kan alleen maar met heel veel moeite mijn tranen bedwingen. Wat ga ik hier in godsnaam 4 weken alleen doen, ik wil dit moois kunnen delen. Ik voel me heel erg alleen.

Na het ontbijt spreek ik mezelf even steng toe. Waarom zou ik hier niet alleen van kunnen genieten? Dat is toch ook een beetje zielig. Het ontbijt doet me goed (ik heb de avond ervoor per ongeluk een maaltijd overgeslagen, nooit goed voor mijn humeur) en ik voel me iets beter. Ik mag alles van mezelf, even balen, zolang ik mezelf maar weer herpak. En dat doe ik. Ik kijk geen vier weken vooruit maar maak een dagplan. Wat wil ik deze dag, wat maakt voor mij deze dag goed? Een yogales, Ubud rondlopen en een gezonde maaltijd besluit ik. Genieten van het even alleen zijn.

Ik vind tot mijn grote verbazing in een keer de yogastudio en bestel een groen sapje met spinazie, honing en komkommer. Ik lees wat, schrijf wat en kijk vooral naar mensen. Van hyper fitte yogini’s tot middelbare vrouwen die duidelijk op een Eat Pray Love missie zijn. Ik schrijf me in voor een yogalesje voor beginners, ook al doe ik al jaren aan Bikram, dat wil niet zeggen dat ik verder goed in yoga ben. De studio is schitterend, stel je een prachtige houten vloer voor, een studio zonder ramen waardoor er een tropische breeze naar binnen waait en je uitkijkt op groene rijstvelden.

Na de les raak ik aan de praat met twee Schotse meiden en ik vraag waar ze verblijven. Ik ben op zoek naar betaalbare accommodatie die meer in het centrum ligt. Ze nemen me mee naar hun homestay en ik boek meteen drie nachten. Er is meteen een klik met de meiden en diezelfde avond zit ik nog in goed gezelschap van mijn Phad Thai te genieten (niet heel Indonesisch, maar ik ben een sucker voor een goede Pad Thai).

De volgende dag boeken we een fietstour en gaan we de actieve vulkaan op Bali bekijken en mountainbiken langs de rijstvelden. Hier ontmoet ik nog twee Duitse meiden en Australische vrouwen en aan het einde van de dag gaan we als automatisch nog wat drinken, een yogales volgen en eindigen we weer bij Clear Cafe waar de menukaart vol staat met healthy sapjes en gezond eten.

Iedereen die alleen reisde vertelde me het al; je ontmoet zo makkelijk andere mensen op reis, maar dat het echt zo makkelijk is, dat moet je zelf ervaren.

Morgenochtend houd ik expres vrij voor mezelf, ik wil nog wat verder gewoon ronddwalen door Ubud, maar ’s middags staat er alweer een lunch met mijn net ontmoette travel buddies op het programma.

Oh en de vrijheid van geen vaste plannen en niemand om rekening mee te houden is ook heerlijk. Ik vind Ubud zo leuk dat ik er nu al langer blijf dan ik van te voren van plan was en zou mijn reis hier ook best willen eindigen. Maar dat duurt nog wel even.

Liefs!

The post Backpackin’ Solo – Ubud Bali appeared first on Daily Lin.