Road to 21K: Vertrouwen na Rotterdam

Het was de eerste wedstrijd sinds de voor mij legendarische Dam tot Damloop in september vorig jaar. En de eerste wedstrijd in de aanloop naar hopelijk een mooie halve marathon in oktober. Vanochtend liep ik de 10 km van de Marathon Rotterdam!

Vorig jaar heb ik deze run ook gedaan en toen was-ie al leuk. De sfeer is top, het publiek enthousiast, mijn mooie stad een geweldig decor. Toen de inschrijving voor dit jaar geopend was, meldde ik me dus heel snel weer aan, samen met mijn sporty schoonzusje Roelie en ook Daan.

Hoe het ging? Gek genoeg had mijn run twee heel verschillende kanten. Om maar te beginnen met de vervelende: mijn eindtijd is beroerd, er staat officieel 1.02.27 op de teller. Maar dat had een oorzaak en wel dat het belachelijk druk was op het parcours. Sommige stukken waren zo smal en zo vol, dat het opstoppingen veroorzaakte. In de eerste 5 km heb ik helaas drie keer moeten wandelen en ging ik veel langzamer dan ik wilde.

Toen ik het 5 km-bordje passeerde, was ik al ruim 31 minuten aan het lopen. Ik wilde heel graag net onder het uur finishen, dus nam ik me voor de tweede 5 km wat te versnellen. Tot mijn grote vreugde lukte me dat en liep ik heerlijk. Ik moest nog steeds zigzaggend door de menigte en ik heb heel wat mensen gebeukt (sorry peepz), maar mijn lijf voelde goed. Zelfs het stukje vals plat, waar ik vorig jaar veel moeite mee had, deed ik nu fluitend (figuurlijk dan hè?). De Coolsingel gaf me vleugels, wát een hoop juichende mensen langs de kant, en ik wist er nog een soort van eindsprint uit te persen.

Helaas, ongelofelijk maar waar, was er voor de finish wéér een opstopping en kwam er abrupt een einde aan de run. Zo bizar! Héél irritant ook, dat je weet dat de tijd doortikt, maar je onwijs wordt opgehouden. Het duurde ruim twee minuten voor ik de finishlijn over ging. Mensen om mij heen die in hetzelfde schuitje zaten, waren ook not amused. Wellicht een idee om volgend jaar iets minder dan 12.000 man toe te laten voor de 10 km…

Toch heb ik geen slecht gevoel overgehouden aan deze race. Sterker nog, hij heeft me veel vertrouwen gegeven voor de komende maanden! Ik liep erg makkelijk, ging geen één keer stuk. Ik had zelfs geen dipje. Ik heb de tweede helft voor mijn doen op een snel tempo gelopen en heb heel wat van die in de eerste helft verloren tijd goedgemaakt. Dat de omstandigheden ervoor hebben gezorgd dat het geen toptijd is geworden, so be it.

Na afloop ben ik thuis als een gek gaan douchen en op de fiets gestapt richting het parcours van de marathon, want mijn crew buddies Lin, Madelon, Annemerel en Daphna liepen die hele. Die laatste twee heb ik helaas gemist, maar Lin en Madelon heb ik kunnen aanmoedigen. Allevier hebben ze het gered en er zijn zelfs pr’s gesneuveld. Goed gedaan meiden!

The post Road to 21K: Vertrouwen na Rotterdam appeared first on Brouwertje.com.