Stom! volgens LIND(s)A(y).magazine

In LINDA.magazine vertellen BN’ers op één van de laatste pagina’s wat ze “Stom!” vinden. Ik vind dat een leuke rubriek om te lezen, waar mensen zich zoal aan kunnen storen. Soms herkenbaar, soms verbazend. Hoewel ik geen zeikwijf ben (al zeg ik het zelf ;-) en het me aardig lukt positief te blijven in deze situatie, zijn er natuurlijk wel dingen die ik oprecht stom vind. Niet zwaar leven-stom à la Brigitte Kaandorp (moeilijk moeilijk moeilijk moeiluuuuuhhhhhhk ;-), maar gewoon stom!

Ondanks dat jullie vaak schrijven dat jullie het zo knap vinden dat we zo positief blijven, voelt dat voor mij niet als een keuze. Mijn glas is nu eenmaal vaker halfvol en ik ben van nature wat relativerend en happy go lucky van aard. Daarom ga ik lekker één blog lang bitchen over alles wat ik stom vind aan deze situatie in een megablubberpower rant. Gewoon even lekker een stomme blog, ook omdat het oplucht :-).

Ik vind het trouwens ook stom dat Linda of iemand van haar social media team of redactie nooit gereageerd heeft op mijn open sollicitatie. Afgelopen november stelde ik voor om een LINDA.Zwanger uit te geven, waar ik graag aan zou meewerken. Dat leek me een leuke toevoeging aan de speciale edities als LINDA.Meiden, LINDA.Mode, de L’Homo en LINDA.Wonen. Ik had zelfs een flauw grapje gemaakt dat onze namen maar 2 letters schelen. Maar dat terzijde ;-).

– Stom dat mijn zwangerschap van een compleet gezonde en onbezorgde tijd is veranderd in een emotionele achtbaan waar het karretje omhoog gaat (hoera voor alle kleine mijlpalen), maar soms ook keihard weer naar beneden dendert met een bloeding of iets zorgelijks. Mijn eerste zwangerschap had een leuke en bijzondere tijd moeten zijn. Ook vrees ik dat een eventuele volgende zwangerschap (in de verre, verre toekomst, eerst dit kindje gezond op de wereld zetten als dat gegeven is), extra spannend zal worden door deze ervaring. Dat vind ik stom.

– Dat ik welgeteld 9 nachtjes in ons nieuwe huis heb geslapen voor ik opgenomen werd. Heb ik daar drie weken mijn stinkende (maar voorzichtige) best voor gedaan, om nu al weken in een saaie ziekenhuiskamer door te brengen. Ik ben blij dat ik hier lig met de juiste zorg dichtbij, maar leuk is anders. Zonder René slapen is sowieso hartstikke stom. Ook dat ons huis nu even stil ligt qua plinten, lampen, accessoires en decoratie. Dat zijn juist de leukste dingen nà het klussen. Ons huis samen ons thuis maken.

– Dat ik niets, maar dan ook helemaal niets meer zelf aan de babykamer kan doen. De kamer was geverfd en de vloer lag erin: dat was het. René heeft gister de lamp opgehangen, de commode wordt voor me gehaald en ik kan mijn leuke posters en lijstjes niet zelf ophangen (wat ik natuurlijk het allerbeste kan van iedereen ;-). Ik ben heel blij met de hulp betreft het halen van de inrichting, maar als ouders-in-wording missen wij nu dit hele proces van samen de babykamer klaarmaken voor de komst van ons eigengemaakte kindje. Vind ik heel erg stom.

– Een zuster die vergoelijkend zegt: ‘Oh, is het jullie eerste kindje? Dat scheelt, dan heb je thuis in ieder geval niet de zorgen voor een ander kleintje’. Ik SNAP waarom ze dit zegt, maar ik dacht (heel stom, geen mooie gedachte): ‘Stomme trut, dan had ik tenminste al een gezond kindje en voldragen zwangerschap gehad zonder zorgen’. Ik snap dat ze het niet zo bedoelt, maar dit was mijn eigen stomme reactie in mijn hoofd.

– Dat ons lieftallige maar eigenwijze kind al weken rotsvast in een stuit ligt. En de kans dat ze gaat draaien zeer minimaal is, omdat ze zo weinig vruchtwater heeft. Daardoor kan een natuurlijke, vaginale (stuit)bevalling lastig zijn (hersenschade, gebroken ledematen of uit de kom). Lucille Werner is bijvoorbeeld met een stuitligging ter wereld gekomen en heeft daar haar authentieke loopje aan overgehouden. En dat is dan niet eens het ergste, denk aan zuurstoftekort doordat haar kontje eerst komt en haar hoofdje langer blijft zitten, met alle gevolgen vandien. Bootylicious baby, beetje stom.

– Dus hebben we ook al een gesprek gehad over keizersnede. HOUDT HET DAN NOOIT OP!!?!1?! We gaan gewoon voor het volledige moeilijk doen-pakket, die voortijdig langdurig gebroken vliezen waren nog niet genoeg. Mijn plan om natuurlijk, verticaal te bevallen met rustgevende muziek, een bad en de baarkruk kan ik letterlijk op mijn buik schrijven. Ik prijs me nog enigszins ‘gelukkig’ omdat ik me mentaal kan voorbereiden op de keizersnede, wat voor veel vrouwen met een spoedkeizersnede niet het geval is (en die daar dus psychisch mee worstelen achteraf), maar het blijft stom. Ook het herstel (toch best een operatie) en de mogelijke complicaties bij een volgende zwangerschap bij een keizersnede zijn stom.

– Het niet zelf kunnen wassen van de kleertjes, het witgoed en al het andere. Zo leuk leek me dat, kleertjes wassen, setjes maken en de kast inruimen. Hoewel René het met liefde doet, ben ik thuis toch de wasvrouw (net als Chantal Janszen) en ik verheugde me op waslijnen vol mini-outfits. Stom dus dat ik dat pas zelf (straks) kan vanaf de grotere maatjes (klein lichtpuntje).

– Mijn babyshower. Die er niet is. Althans niet terwijl ik nog zwanger ben. Natuurlijk gaat dit een knallende after-party worden en dat past stiekem ook wel weer bij haar festivallende ouders, maar ik heb twee keer een babyshower georganiseerd voor twee hoogzwangere vriendinnen en dat was zo leuk! Helemaal hormonaal met zo’n dikke toeter, alle vrouwen bij elkaar en foto’s met de buik. Jammer. Maar een megadikkevette after waar we heerlijk hard gaan omdat baby zich nog weeeeken gedeisd houdt en gezond mee naar huis mag: ik wil mijn ticket nu alvast kopen.

– Alle leuke events en cursussen die ik voor mijn blog mocht bezoeken en proberen. De 9 maanden beurs, persmiddagen met babyspul, zwangerschapsyoga wat ik zou reviewen, toffe producten die thuis op me wachten gefotografeerd te worden. Allemaal leuke dingen om als (mommy)blogger te doen, nu lig ik hier. Beetje stom.

– Dat ik hier vanzelf een echte oermoeder word omdat ik mijn waxvrouw, huidtherapeut en wenkbrauwendame niet kan bezoeken. Het epileren van mijn oksels en bikinilijn lukt me aardig met mijn Braun epilady, maar mijn buik begint in de weg te zitten voor verder down under en mijn benen. Bovendien kan ik mijn knieën niet ver buigen, want dan loopt er vruchtwater uit me en dat zijn we natuurlijk zorgvuldig aan het bewaken en sparen. Nu scheelt het dat mijn haarkleur (en de fijne structuur van mijn manen) op mijn hoofd natuurlijk is en dat helpt qua bebossing aanzienlijk. Maar mijn wenkbrauwen durf ik niet zelf te doen (beuty-n00b) dus die zijn redelijk uit shape. Mijn originele planning was om in week 38 alles te laten waxen, een schoonheidsbehandeling te doen, naar de kapper en mijn wenkbrauwen epileren en verven, net als wimpers verven. Pedicure en manicure en klaar voor het enigszins aantoonbaar baren. Nu hoop ik als ik de 34 weken grens haal een schoonheidsspecialiste te vinden die in het ziekenhuis komt. Er zijn toch ook mensen die aan huis gebonden zijn? Dan beloon ik mezelf over 6 weken met in ieder geval wimpers en wenkbrauwen doen. Want als ik op de OK beval (keizersnede) mag je ook geen make-up dragen. Tot zover de leuke opmerkingen in de trant van ‘Oh keizersnede, dat is gepland dus kun je lekker in de make-up voor de foto!’. Could you fucking not? Het is een zware operatie, geen HNTM >_<

– Ik vind alle zusters leuk, behalve twee. En die twee vinden mij heel leuk. Ugh. Eentje stinkt altijd uit haar mond en pakt gerust een stoel of komt bij me OP BED zitten. Rot op stinksmoel. Ik ben nog een goede tactiek aan het bedenken, spelen met mijn mobiel met koptelefoon op heeft geen effect op deze kenau. Stom.

Dat zijn de dingen die ik het allerstomst vind. Even lekker ranten ;-).

Verder ben ik heel blij dat baby weer goed gegroeid is (net zoals gewone baby’s met vruchtwater in deze termijn op de curve), ze woog 1160 gram en er stond nog een paar centimeter vruchtwater. Behalve dat ze met haar eigenwijze kontje heerlijk lijkt te liggen in volkomen stuit, maken we het beiden nog erg goed.

Maar dat mag je dan volgens mij nooit zeggen in de Stom!-rubriek. Ik schreef toch dat mijn glas vaker halfvol is ;-).

Fijne zondag!

Liefs,

Lindsay