Annemerel

RUN BABY RUN: The Coopertest

Als je me tien jaar geleden verteld had dat ik ooit voor mijn lol, volledig uit vrije wil, een coopertest zou lopen, had ik je keihard uitgelachen. De laatste keer dat ik de coopertest liep was in 2005, aan het begin van 5VWO. Als ik me niet vergis liep ik 2100 meter in 12 minuten, dat was al een verbetering met het jaar ervoor, toen liep ik 1900 meter… maar in 2005 had ik iets dat ik in 2004 nog niet had, een iPod die me tijdens die 12 minuten vergezelde.

Afgelopen maandag liep ik de coopertest weer, dit keer in het park bij mijn ouders achter. Ze hebben daar een officiële coopertestbaan, goedgekeurd door NOC*NSF en de Hartstichting. Je kunt natuurlijk overal twaalf minuten achter elkaar hardlopen, en met een App of horloge kun je op die manier precies meten hoeveel je kunt lopen in twaalf minuten, maar in zo’n parkje is het extra leuk.

Goed, ik begon aan de twaalf minuten met het idee om minstens 2700 meter te lopen. Maar het was warm en er hingen 100.000 pollen in de lucht en ik deed iets dat ik beter niet had kunnen doen, ik ging meteen sprinten, terwijl ik nog twaalf minuten moest. Ik liep met een pace van 3’40 voor precies één rondje, daarna kreeg ik het héél maar dan ook héél zwaar. Rookie mistake. Uiteindelijk liep ik in die twaalf minuten 2690 meter, 10 meter minder dan mijn doel.

Ergens misschien wel goed dat ik niet meteen 2700 liep, heb ik nog wat te verbeteren. Binnen een maand loop ik 2800, dat is mijn doel.

Tijdens dit rondje werd ik ook weer even met mijn neus op de keiharde feiten gedrukt. De gemiddelde pace die ik liep (4’28) is de pace die ik zou moeten lopen als ik die tien kilometer sneller dan 45 minuten zou willen lopen. Zoals het er nu voorstaat haal ik dat bij lange na niet. Kun je zeggen dat je op Race Day een stuk meer kunt dan tijdens een training, maar ik ging tijdens die twaalf minuten volledig los, ik heb nog even vijf minuten uit moeten hijgen om mijn hartslag weer enigszins normaal te krijgen. Er is dus nog wel wat werk aan de winkel.

Terwijl ik dit stukje schrijf luister ik naar het verslag van de Boston Marathon. De commentator zegt zojuist iets dat blijft hangen.. “In Europe they call Track & Field Athletics, it comes from the Greek word athlos, which means, competition, struggle, battle and that’s what’s going on in this race.” Hardlopen doe ik voor 90% voor mijn mentale en fysieke gezondheid, maar als het op wedstrijden aankomt, IT’S ON! Winnen doe ik misschien niet van anderen, zoals de elite athletes tijdens de Boston Marathon (de snelste vrouw liep met een pace van 3’26, dat red ik nog niet tijdens een 100 meter sprint!), maar wel van mezelf. En hoewel dat winnen van jezelf absoluut niet het belangrijkste op de wereld is, geeft het wel onwijs veel voldoening als het lukt.

Heb jij laatst nog een coopertest gelopen? Ik ben heel benieuwd naar jullie resultaten!

Liefs,
Annemerel

The post RUN BABY RUN: The Coopertest appeared first on Annemerel.

  • Love
  • Save
    Add a blog to Bloglovin’
    Enter the full blog address (e.g. https://www.fashionsquad.com)
    We're working on your request. This will take just a minute...