Hometown again.

Coraz gorzej znoszę podróże Gorzów-Warszawa i Warszawa-Gorzów. Jak jeździłem wczesniej, pociągi nie były az tak zawalone, jak teraz. O chrapaniu pasażerów juz nie wspomnę, a o słuchawkach na full z muzyka beznadziejna nawet nie chce juz myślec...
Nie moge sie doczekac kiedy zrobie prawojazdy (a robie juz niedlugo) i bede sie woził autem, razem z najlepszymi. Głośniki na full, najlepsza muzyka i jazda bez trzymanki. Jestem juz w Gorzowie, oczywiscie jak to w moim przypadku nie na długo, ale już sie do tego przyzwyczailem.
Niedlugo do Polski przyjezdza moj brat, how zajebiscie!!! Prawdopodobnie pojedzie ze mna na premierę mojej płyty do Warszawy - jeszcze lepiej! A w ferie mam nadzieje, ze uda mi sie polecieć do niego do Paryża.
Boję się troche wciąż pędzącego czasu - kurcze, co jaram sie czymś, jakimś wydarzeniem, chwilą itp., to w mgnieniu oka zostają juz tylko po tym wspomnienia. Tak jak teraz nieubłaganie czekam na premierę 9893 to mam świadomość, ze zaraz bede nagrywał druga plyte i o premierze pierwszej juz bede zapominal. Kurcze. Czemu chociaz pamięć człowieka jest tak nietrwała, czemu nie mozemy pamietać wszystkiego tak idealnie, jak pamiętamy zdarzenia sprzed godziny. No nic... troche za barfzo sie rozmyslilem, szybko musze powrócić do rzeczywistości i ubłagać mamę o pójście do sklepu - ja nie mam sil.
Na peron przyjechał po mnie moj tata z Gluszko, tym razem bez szampana, ale wciaz z wielka tęsknota w oczach - kocham ich nad zycie.
Trzymajcie sie ciepło - nie moge doczekc sie wyjazdów do empikow i tak dalej - ale bedzie sztos!!!:) lovelovelove.

Czerwona koszula w krate, dresy, biała bluza "bitch", biała bluza w karabiny - alohafromdeer.com