Een rugzak

Eigenlijk was ik niet van plan om ooit nog een rugzak zelf te naaien. Het is inderdaad redelijk wat werk, maar ik ben gewoon geen 'tassennaaister'. Echt niet. Als ik een hele duidelijke handleiding ter beschikking heb, dan valt dat nog een beetje mee ... maar we moeten daar eerlijk in zijn, zelf zo'n tas - of rugzak in dit geval - ineen steken is eigenlijk niet aan mij besteed.

Feit is wel dat hij zijn vorige rugzak intensief gebruikte. Hij kan die zelfs nu nog gebruiken, want hij droeg altijd veel zorg voor zijn rugzak. Alleen is die rugzak ondertussen wat te klein geworden. Hij gebruikte dus een tijdje een gratis exemplaar dat hij ooit bij één of andere tombola cadeau kreeg, maar dat ding begaf het al vrij snel aan de schouderriemen ... en dus vroeg hij of ik hem geen nieuwe rugzak wou maken. Dat kon ik toch niet weigeren ? Zeker omdat hij niet vaak iets handgemaakts vraagt.

Over het maakproces van de rugzak kan ik eigenlijk niet veel (zinnigs) kwijt. Ik maakte een rugdeel op basis van de afmetingen van het kapotte exemplaar en knipte geleidelijk aan tijdens het maakproces nieuwe patroondelen bij. Ik recupereerde ook de schouderriemen, maar overtrok die vooraleer ik ze vastmaakte. Gelukkig verzekerde hij me vooraf dat zijn nieuwe rugzak daarom niet helemaal hetzelfde moest zijn als het kapotte exemplaar ... een alziend oog zag immers al lang dat het voorvak op z'n minst nogal raar is uitgevallen, met een rits die helemaal bovenaan zit. Dat was ook meteen de eerste opmerking die ik van hem kreeg toen ik zijn rugzak toonde ... maar gelukkig vindt hij dat helemaal niet zo erg ...