Mijn huidige (preemie) mommy essentials

Als nieuwbakken moeder heb je dagelijks een hoop extra’s nodig die essentieel zijn om te overleven ;-). Koffie, luciferstokjes en chocolade zijn misschien randvoorwaarden, maar de échte mommy essentials bestaan voor mij uit andere dingen. Ik realiseer me dat ik wellicht andere mommy essentials nodig heb omdat ik moeder ben van een prachtig, maar prematuur kindje. In plaats van samen naar huis met trots een Maxi Cosi in je handen, verlieten wij het ziekenhuis met lege handen en slaapt er nu niemand bij ons in het ledikantje. Toch went deze situatie ook. Sterker nog, dat moet wel, want je kind heeft je in het ziekenhuis nodig en je overlevingsmodus gaat gewoon keihard aan.

Bovendien mag ze ooit heus wel naar huis, zoals het er nu naar uitziet in mei. Misschien als allermooiste cadeau op René’s verjaardag (7 mei: dat zou echt de KERS op de BABYTAART zijn ;-), zodat we Moederdag op zondag 10 mei met z’n drietjes kunnen vieren. Of op de oorspronkelijk uitgerekende datum, woensdag 13 mei. Anyway, ik heb dus nog niet alles van de mommy essentials babyuitzetlijst nodig. Zo heb ik (nog) geen luiertas (hoewel de zwart lederen diaperbag van Cowboysbag wel op mijn wishlist staat hoor ;-), geen vergelijkend luieronderzoek gedaan (ik begrijp dat Etos huismerk populair is) of standaard een draagdoek van merk puntjepuntjepuntje (?) om geknoopt.

Wat ik als preemie mom wél dagelijks gebruik urgent nodig heb ;-), verschilt misschien niet eens zoveel van andere moeders, maar toch vind ik het leuk om mijn huidige mommy essentials te delen.

Mijn boezemvriend Medela
Met stip op nummer 1 de Medela Symphony. Zoals Medela zelf zegt: ‘Wij weten wat moeders en baby’s nodig hebben. Daarom hebben we in samenwerking met de University of Western Australia een borstkolf ontwikkeld die het zuigen van de baby nabootst: Medela Symphony. Met ondersteuning van de University of Western Australia en vanuit onze eigen ervaring ontwikkelden we de unieke 2-Fasen afkolftechnologie die het natuurlijke zuiggedrag van de baby aan de borst van de moeder nabootst. Deze technologie, ondersteund door studies en ziekenhuizen, stimuleert ook de melkstroom zodat u meer melk kunt afkolven in minder tijd‘.

Nou, daar doen we het voor, of niet dan? En het werkt als een TIET! Nog geen twee uur na de keizersnede stond één van mijn favoriete serveersters verpleegsters met deze milkshake-machine aan mijn ziekenhuiskraambed. Direct die productie op gang brengen, je vroeggeboren kleintje krijgt sondevoeding en eigen moedermelk is voor prematuren nog beter dan voor à terme (op tijd geboren) baby’s. Dus daar ging ik! Ik moet zeggen dat het geluid en de zuigende bewegingen van kolven niet als vervelend ervaar. Ik ben tevreden met Medela, we zijn echt boezemvrienden geworden. BFF’s: breast friends forever <3

Afgekolfde flesjes moedermelk, of lege flesjes in een plastic bewaarzak
Het lijkt misschien een beetje gek, zo open en bloot met je flesjes moedermelk paraderen. Een alcoholist zou zijn flessen zorgvuldig verbergen, maar dat taboe heerst hier niet. Er is weinig anoniem aan het het kolven van moedermelk als je kindje op de neonatologie ligt. Niet alleen kolf je tussen de zusters, andere ouders en technische hoogstandjes als de couveuse, toeters en bellen, neen: ook het vervoer van je melk van en naar het ziekenhuis is weinig verhullend. Het is een soort club van prematuur-moeders die elkaar knikkend gedag zeggen, met volle of lege flesjes onder je arm. Zo van: ik ken je pijn schat, klote dat onze kinderen hier liggen, maar ze krijgen mooi ons eigen product. Dan groeien ze hopelijk tot gezonde, grote kindjes en mogen ze snel naar huis. Proost! Dus ik draag mijn flesjes met trots.

Zoogcompressen
Tsjah, als je kolft én flesjes gebruikt, heb je deze ronde rakkers ook nodig. Ik vind zoogcompressen alleen zo’n treurig woord. Noem het gewoon borstverband of borstpads. Het lijken immers net grote Senseo-pads en dat maakt het toch iets gezelliger dan een woord als ‘zoog’ dat me aan een koe doet denken. Ik weet heus wel dat een mens een zoogdier is, maar dat hoeft niet met KOEIENletters op zo’n verpakking. Ik ben niet 100% tevreden over deze versie van de Etos. Wat mij betreft hadden ze iets groter gemogen, zodat ze meer borst bedekken, vooral ‘s nachts heel handig.

Overdag valt mijn lekkage mee, maar ‘s nachts woel ik en verschuift de boel. Ik heb serieus al geëxperimenteerd met maandverband, sokken en hydrofiel luiers in een sport- of bikinitopje, maar soms lek ik desondanks door. Gelukkig niet meer zo nat als in het begin (toen had ik zelfs een molton en handdoeken in mijn bed), maar vervelend is het wel. Nu doe ik het ‘s nachts zo, laag voor laag: zoogcompressen – een bikini bovenstukje of een sportbeha zonder beugels – een strak hemdje – een pyjama. Soms woel ik ‘s nachts teveel en wordt toch mijn hoeslaken en deken nat. Ik las online dat sommige vrouwen luiers in hun bh proppen, maar dat lijkt me oncomfortabel slapen. Iemand de gouden tip?

Voedingsbeha’s
Jezus, deze blog lijkt wel alleen over tetten te gaan hè? De laatste keer dat ik zoveel over tieten schreef, was toen ik opbiechtte vroeger een borstvergroting aanbetaald te hebben. Ik vind mijn tieten anno nu trouwens geweldig! Beetje TMI, maar wat een genot om je borsten zo porno te hebben door het kolven (en helemaal porno dat ze nog kunnen spuiten ook! ;-)

Anyway, voedingsbeha’s. Ik vind die van de Hunkemöller ruk, dat materiaal is erg ruw en na een uurtje dragen schuurt het (zelfs in de juiste maat). Ik ben erg tevreden over dit exemplaar van de HEMA, maar die bestaat alleen in het wit of zwart en dat vind ik saai. Ik heb 4 stuks van de H&M en dat zijn mijn favorieten! Deze set en deze set, in een leuke print en kleur met bijpassend ondergoed. Zacht katoen, een goede pasvorm, gemakkelijk open en dicht te klikken. Ook de voedingstops van H&M vind ik prettig, ik heb er 6 in o.a. zwart, wit en printjes. Samen met de H&M bh’s zijn dit ideale setjes om overal en nergens te kunnen kolven (of voeden natuurlijk, ik verheug me nu al op een echte baby aan de borst #geduld).

Liters handcrème en vaseline
Als je dagelijks meerdere keren op een afdeling zoals de neonatologie komt, is goede hygiëne van levensbelang. Vooral voor de kwetsbare kindjes die daar in hun kleine couveuses of open bedjes liggen. Als ouder (en bezoek) was je voor ieder bezoek je handen en onderarmen tot aan je ellebogen en droog je deze zorgvuldig af. Daarna spray je een desinfecterend goedje over dezelfde plekken en wrijf je deze goed droog (vooral tussen je vingers!). Mijn nagels zijn kort en zonder nagellak, zodat ik geen smerige resten onder mijn lange nagels mee smokkel en nagellak lijkt me gewoon niet zo natuurlijk nu. Tijdens het buidelen mag je bijvoorbeeld alleen deodorant gebruikt hebben en géén parfum, dus ik blijf even ver weg van extra’s als nagellak en (kunstmatige) geurtjes.

Maar van al dat wassen, drogen en desinfecteren worden je handen en onderarmen natuurlijk gortdroog. Dus ik smeer na ieder bezoek braaf met vaseline of de tubes handcrème die inmiddels in mijn auto, jaszak en op mijn nachtkastje liggen. Helemaal helpen doet het niet, mijn knokkels blijven ietwat droog en ruw, maar met die verzorgende manicure verwen ik mezelf wel als we als gezin in rustiger vaarwater zijn gekomen. Ook iets waar ik naar uitkijk: een zonnige dag in juni waar ik met een prachtig rond en gezond kind in de draagdoek of wagen naar een mani/pedi ga en even helemaal gepamperd word, terwijl mijn bloedmooie kind de show steelt. You gotta have dreams :-).

Water, water, water en fruit
Van al dat kolven krijg je dorst. Letterlijk. Dus na iedere beurt tik ik liters l’eau achterover en prop wat fruit in m’n mikkie. Ook standaard in mijn tas, dashboardkastje en jaszak: een appel of banaan en een fles water.

Biodermal PCLE crème en Bio-Oil
Ik heb dus een (spoed)keizersnede gehad en daar een prachtig litteken aan overgehouden. Echt, ik zou het niet willen missen. Zonder dat litteken zou ons dochtertje het waarschijnlijk niet hebben gered, want ze had het erg moeilijk binnen en kon de natuurlijke (vaginale) weg naar buiten absoluut niet aan. Opensnijden dan maar hoor, zei ik letterlijk tegen de gynaecoloog. En zo geschiedde.

Maar omdat ik straks als übermilfie (just kidding, maar ik vind de term zo geestig ;-) toch enigszins toonbaar als yummy mummy (betere term?) mijn buik wil showen tijdens babyzwemmen, smeer ik ‘s ochtends met Biodermal en ‘s avonds met Bio-Oil. Ik masseer hiermee uitgebreid mijn buik en het litteken. Ik ben erg benieuwd wat de gynaecoloog straks bij de nacontrole zegt, want ik heb geen idee of mijn litteken nu minder zichtbaar is dan vrouwen die niet smeren. Van Googlen op ‘keizersnede litteken’ of ‘scar c-section’ word ik niet zo gelukkig, dus ik blijf me op mijn eigen buik focussen.

Zichtbaar zal het litteken altijd blijven (daar heb ik geen illusies over), maar dat vind ik ook niet erg. Met twee keer per dag smeren hoop ik het enigszins netter te laten helen. Ook smeer ik mijn Palmer’s Cacoa Butter leeg op de rest van mijn lijf, want ik had net twee nieuwe tubes aangeschaft omdat ik dacht dat ik nog wel even zou doorgroeien qua buik. Dat is niet gelukt, maar gelukkig vind ik het ook zonder zwangere buik lekker spul.

Geurdoekjes tussen je beha, shirt of in je broek
Iets wat moeders van couveusekindjes zullen herkennen. Een geurdoekje draag je een langere tijd op de huid en leg je daarna in de couveuse. De geur van mama of papa gaat in het doekje zitten en dat herkent je kindje dan terwijl hij of zij in de couveuse ligt. Mooi toch? Ik vind dat prachtig bedacht van moeder natuur (zou ze daarom ‘moeder’ heten eigenlijk?). Dus ik draag all day every day doekjes bij me, die ik daarna bij het WKZ weer aflever.

Vitamine D
Omdat ik 6x per dag kolf, veel onderweg ben van & naar het ziekenhuis en daarom weinig zonlicht vang, slik ik aanvullend vitamine D.

Niet op de foto: mijn grote worst a.k.a. het voedingskussen, maar voor ons buidel-kussen
Niet om te voeden, maar voor het buidelen (of kangoeroeën) met baby in het ziekenhuis. De methode is uitgedacht in Colombia. Kinderartsen Edgar Rey en Hector Martinez uit het San Juan de Dios ziekenhuis te Bogotá introduceerden in 1979 de kangoeroemethode bij de zorg voor prematuren. In 1983 wordt kangoeroeën officieel erkend door de WHO (World Health Organisation).

Buidelen of kangoeroeën is goed voor premature kindjes, die het grootste deel van de dag in de couveuse liggen. Het geeft hen een veilig gevoel en draagt bij aan een goede band tussen ouder en hun kind. Kangoeroeën heeft een gunstig effect op de ademhaling van de kleine. Het kind dat bloot, op een luiertje na, op de blote ouderborst ligt, ontvangt een voortdurende stimulatie door de adembewegingen. Bovendien ruikt het kindje de moeder of vader en hoort het de hartslag van de ouder. Dat heeft een heel duidelijk positief effect op de ademhaling van de baby. Die wordt dieper en regelmatiger.

Ik vertelde eerder al dat we in het WKZ buidelen in een soort veredelde tuinstoel, dus het voedingskussen is om iets comfortabeler te liggen waarbij we Tara beter kunnen ondersteunen. Ik kan kort zijn over buidelen. Het is heerlijk voor mijzelf en je merkt dat Tara het lichamelijk erg goed doet bij papa en mama op de borst. Het zijn mijn favoriete momenten van de dag. Het verscheurt me als ik haar weer weg moet leggen omdat ik moet kolven, eten of naar huis om te slapen. Maar uit de buidelmomenten halen we zoveel kracht en energie. René en ik buidelen iedere dag met Tara, minimaal een uur per persoon.

Last but not least: de Tena terreur
Vloeien. Een woord wat ik nog wanstaltiger vind dan zoogcompressen. Ik denk bij vloei aan Dr. Dre en een gezellige hip-hop avond vol groene plantjes. Maar vloeien is toch echt iets anders. Het is maar goed dat ik niet kwijl, want voor de rest lek je bijna overal. Eerst waren mijn vliezen langdurig gebroken en droeg ik de Tena’s om vruchtwater op te vangen. Mooi, dacht ik na de keizersnede, klaar met die dikke verbanden tussen m’n benen. Niet dus. Zelfs na een keizersnede vloei (vuurtje? ;-) je nog enkele weken vrolijk verder. Meer wil ik er niet over delen. Tena fucking Lady terreur. Wie voelt zich nou ladylike met Tena? Zucht.

Oh ja, het wasgoed voor la petite mademoiselle wordt gewassen in Neutral. Al haar kleding (wat verdomd klein is in maatje 40/44), hydrofiel luiers voor in het ziekenhuis en geurdoekjes moét in Neutral gewassen worden, aldus de verpleging. Maar dat is volgens mij voor alle baby’s zo, toch?

Ik ben benieuwd of mijn mommy essentials erg verschillen van moeders met op tijd geboren kindjes. Behalve het kolven, de geurdoekjes en de handcrème denk ik dat het aardig overeenkomt, toch? Dat geeft me gek genoeg een prettig gevoel. Er is al zoveel anders voor ons, dat ik het fijn vind me ook een beetje een ‘gewone’ moeder te voelen.

Ik ben benieuwd naar jullie mommy essentials, of juist afraders. Alle luier-, draagdoek- en andersoortige tips zijn JUIST welkom, dan voel ik me lekker gewoon. Hou je niet in of denk niet dat ik daar verdrietig van word. Ik geniet ontzettend van blogs van andere mommybloggers (reageren is tijdtechnisch een ander verhaal ;-), updates en plaatjes van ronde en gezonde baby’s op Instagram :-). Ik kijk ernaar uit me straks bij jullie te voegen en te herkennen wat jullie allemaal plaatsen en schrijven :-).

Liefs,
Lindsay

PS: Mijn belangrijkste en waardevolste mommy essential is natuurlijk hetgeen mij een moeder maakt. Dit kleine bundeltje van de puurste liefde die ik ooit gevoeld heb: