Harry Potter (and the 7 reasons you should read it)

Inmiddels is het alweer zeven (!!) jaar geleden dat ik voor het laatst met spanning wachtte op het uitkomen van een nieuw Harry Potter boek (ik moet nu trouwens echt mijn best doen om niet te vervallen in gezwijmel over “vroeger” en dat de tijd zo snel gaat enzovoorts enzovoorts). Iedere zomer herlees ik ze weer en roepen ze zo’n heerlijk gevoel van nostalgie bij me op. Omdat het getal 7 een grote rol speelde in de boekenreeks van J.K. Rowling over deze bebrilde tovenaar, leek het me een mooi moment om er eindelijk eens uitgebreid voor te gaan zitten en uit te leggen waarom ik het zo’n fijne boekenreeks vind. En hoewel ik er uren over kan praten (doe ik natuurlijk niet, don’t worry, al sta ik niet in voor hoe lang deze post uiteindelijk wordt), heb ik voor nu mijn best gedaan om zeven duidelijke punten te formuleren. Ooit zoiets geprobeerd, over iets waar je een soortvanvlinders van in je buik krijgt? Best lastig! Maar het is gelukt.

Op zoek naar je ultieme boekenreeks? SEEK NO FURTHER! Begin aan Harry Potter! Waarom? Hier zeven redenen (zonder spoilers):

1. De vriendschappen

Veel mensen denken dat deze boeken over magie gaan en over toverstaffen en toverspreuken. Ik kan niet zeggen dat het niet waar is natuurlijk, maar de boeken op die manier beschrijven zou ze echt te kort doen. Deze boeken gaan óók over vriendschappen en hoe die misschien niet altijd even simpel, maar wel absoluut de moeite waard zijn. De drie hoofdpersonages (Harry, Ron, Hermelien) zijn niet vanaf dag één de beste vrienden en hebben vaak ruzie (vooral Ron en Hermelien kunnen er wat van!), maar als het er op aankomt wordt die ruzie gewoon vergeten en steunen ze elkaar in alles. Als je zulke vrienden in je leven hebt… jeetje, dan bof je echt! Ik vind de vriendschap tussen deze drie altijd zo leuk om te lezen. Ook laat deze boekenreeks zien dat het trouwens helemaal oké is om elkaar nodig te hebben: samen sta je sterk. Zonder zijn vrienden zou Harry denk ik in het eerste boek al gesneuveld zijn! Haha ;-)

2. De sterke vrouwelijke karakters

Dit is absoluut één van de belangrijkste redenen waarom ik dit, ook achteraf gezien, een geweldige boekenreeks vind. Rowling heeft sterke en interessante vrouwelijke personages geschreven, die absoluut als rolmodellen gezien kunnen worden. Hermelien is slim, heeft een groot gevoel voor gerechtigheid (die arme huiselven…!), maakt zich niet druk over wat anderen van haar vinden en staat áltijd klaar voor haar vrienden. Natuurlijk, ze komt soms wat over als een wijsneus en ze wordt daar ook best wat mee geplaagd, maar nooit (!) doet ze zich dommer voor dan ze is om in de smaak te vallen. Ken je de bekende make-over scène in zowat elke tienerfilm? Dat het nerdy meisje er na een make-over opeens uitziet als een BABE? Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat vaak een leuk deel van de film, maar dat Rowling dit niet met Hermelien doet vind ik echt ZO belangrijk. Als ze in het vierde boek helemaal opgedoft naar een bal komt, praat Hermelien over dat het een heleboel gedoe is en dat ze het niet van plan is vaker te gaan doen. Het is prima om je wat op te doffen, maar Hermelien laat zich niet van de wijs brengen door de complimentjes en blijft gewoon lekker zoals ze zelf is. BRAINS (en inner beauty) before (outer) beauty. En dan heb ik het natuurlijk nog niet eens gehad over de andere sterke vrouwelijk rollen, zoals Ginny, haar moeder Molly, Lily, professor Anderling en zo kan ik eigenlijk nog wel even doorgaan. Stuk voor stuk sterke vrouwen die niet gewoon maar langs de zijlijn staan.

3. De liefde

De drie hoofdpersonages zitten NIET in een romantische driehoeksverhouding. Ik herhaal: NIET in een romantische driehoeksverhouding! Kortom: Harry en Ron vechten niet met z’n tweeën om de aandacht van het meisje. Hoe verfrissend! Is er dan helemaal geen romantiek in deze serie te vinden? Ja, natuurlijk wel. Ik had beloofd om geen spoilers te geven, dus ik zal het oppervlakkig houden. Romantiek en liefde zijn zeker terug te vinden in deze boeken en liefde is zelfs een hoofdthema. Kunnen “houden van” is een belangrijke eigenschap en geen teken van zwakte, maar juist hetgeen wat je leven verrijkt en alles overwint. Klinkt natuurlijk super cheesy als ik het zo opschrijf, maar het is geen slijmerig liefdesverhaal hoor. De romances die beschreven worden zijn trouwens realistisch en niet sprookjesachtig, iets wat ik een groot pluspunt vind. Er valt genoeg te “shippen”, maar Rowling is gelukkig niet van de bizarre vergezochte combinaties. Het is geen soap! :)

4. De humor

Het gebeurt regelmatig dat ik hardop moet lachen als ik de boeken lees. Rowling is een ster in het beschrijven van karakters en de grappige situaties waarin zij belanden. Favoriet zijn absoluut Perkamentus en de Wemel-tweeling (de broers van Ron). Ik wilde eerste voorbeelden geven, maar dat werkt natuurlijk helemaal niet, zo zonder context. Je moet ze maar gewoon gaan lezen! De onderwerpen zijn soms vrij duister, maar zelfs in de laatste delen valt er nog genoeg te lachen.

5. De one-liners

Ja, ik heb het even oneliners genoemd, bij gebrek aan een betere omschrijving. Maar er zitten dus zóveel mooie uitspraken in deze boeken! Ik weet dat veel mensen kritiek hebben op de schrijfstijl van Rowling, omdat het vooral niet “literair verantwoord” zou zijn, maar I seriously do not give a crap. Wat ze schrijft leest als een trein, ontroert je, laat je lachen en bovendien zijn er ook zoveel mooie uitspraken te vinden.

6. De boeken zijn geschikt voor jong en oud

Een veel gehoord excuus is: “maar het zijn toch KINDERboeken?” Ja, én? Al zou het zo zijn? Het is natuurlijk best lastig om met een boekenreeks te beginnen waarvan de eerste paar boeken misschien iets “kinderlijker” geschreven zijn (naarmate de reeks vordert worden de boeken wat duisterder en minder kindvriendelijk), maar geloof me: zet die twijfels opzij, het is het echt waard! Ik ben deze zomer weer eens begonnen bij deel 1, in het Engels, en het viel mij op dat het eigenlijk helemaal niet zo kinderlijk is geschreven. Ik heb zelfs mijn vriend kunnen aansporen tot het lezen van het eerste deel en hij was blij verrast. Dus, als je denkt dat je te oud bent om hier aan te beginnen: niets van waar!

7. Het verhaal

“Het verhaal”, ja wat bedoel ik daar nou eigenlijk mee? Gewoon, dat het zo’n schitterend, mooi, ingewikkeld, ontroerend en zowel realistisch als surrealistisch verhaal is. Rowling weet je elke keer weer te verrassen en elke keer weer met iets nieuws te komen, zonder dat het als een gekke plottwist voelt. Sommige gebeurtenissen uit het eerste boek zijn bijvoorbeeld erg relevant voor het laatste deel en naarmate je de boeken vaker leest, ontdek je dat er heel veel lagen en extra details te vinden zijn die je de eerste keer wellicht over het hoofd hebt gezien. Bovendien zijn geen van de personages ééndimensionaal en hebben ze allemaal een verhaal. Sommige personages staan je misschien eerst niet aan, maar wanneer je iets meer over ze te weten komt snap je waarom ze zo zijn. Rowling heeft echt een wereld gecreëerd. Zweinstein, het ministerie van toverkunst, zwerkbal, de toverspreuken, boterbier, álles. Wat had ik vroeger graag een brief gekregen om naar Zweinstein te mogen gaan, maar helaas… haha.

Zucht, ik kan nog wel even doorgaan. Maar nee, ik zou het bij zeven punten houden. Dus, bij deze. Mischief managed! ;)

Als je ook al fan bent: fangirl/boy even mee in de comments over je favoriete personage of favoriete hoofdstuk! Ik ben (uiteraard) fan van Hermelien (of nouja, Hermione, want ik las ze het Engels) en dat verhaal van SNEEP en aahhh. Oops, geen spoilers hier, haha. Ga je de boeken lezen? Laat het me dan ook weten! Of kom na het lezen meepraten!