Running: I ran the 10K race in Rotterdam
Dat hardlopen zo belangrijk voor me zou worden, had ik nooit kunnen voorspellen! Waarom ik vorig jaar ben begonnen met hardlopen weet ik niet eens meer (waarschijnlijk onbewust beïnvloed door de groeiende trend, haha), maar wat ben ik blij dat ik het heb gedaan. Het heeft vrij lang geduurd voordat ik écht van hardlopen ben gaan houden (en oh wat hou ik er nu veel van), omdat ik al snel last kreeg van een blessure aan mijn schenen (shin splints). Gelukkig ben ik daar nu helemaal vanaf (*klopt af*) en heb ik dit jaar mijn eerste twee hardloopwedstrijden gelopen: de 5 km bij de CPC Loop en de 10 km tijdens de Rotterdam Marathon! Vandaag een verslag over de 10 kilometer-loop in Rotterdam!
Ik had eigenlijk niet gedacht aan deze run mee te doen, omdat ik 1) dacht in april nog niet toe te zijn aan de 10 kilometer en 2) te laat was met inschrijven. Uiteindelijk heb ik het startnummer van Zélia over mogen nemen (dankjewel!) omdat zij besloot deze race toch niet te doen; het bleek voor ons beide de juiste beslissing. Maar oh, wat spannend… het ging nu toch echt gebeuren: 10 kilometer lopen tijdens een groots evenement!
Gelukkig was ik niet alleen, ook mijn Just Keep Running-collega’s Patricia en Jessica gingen voor de 10K Loop! We spraken af op het station in Rotterdam en deelden samen onze zenuwen en ons enthousiasme voor de race. Meer dan een halfuur in de rij staan voor een dixie-wc maakt extra zenuwachtig, I’m telling you! Uiteindelijk sloten we bijna als laatsten aan voor de start en was het even wandelen naar de daadwerkelijke startplek voor het allemaal echt begon.
Ineens begon iedereen voor me te rennen, waren we al begonnen? Ik begon ook te rennen en probeerde tevergeefs mijn oordopjes in te doen en vooral in te houden. Helaas zijn de meeste niet geschikt voor mijn kleine oortjes en zo ook het paar dat ik zondag meenam. Ach, dan maar zonder muziek. Serieus, ik kan niet leven zonder muziek, maar tijdens het hardlopen kan ik verbazend makkelijk zonder!
De eerste 2/3 kilometer liepen Jessica, Patricia en ik nog met z’n drieën in de buurt van of zelfs naast elkaar – leuk! -, maar op een gegeven moment raakten we elkaar een beetje kwijt. Niet erg natuurlijk, want we renden allemaal onze eigen race. Bij kilometer 2 was er even een opstopping waardoor we zelfs een stuk moesten wandelen, maar verder heb ik de hele weg rennend af kunnen leggen. Het was niet altijd even makkelijk, al had ik achteraf het idee dat de hele run een eitje was, haha. Tja, kwam vast door de runner’s high ;-)
Pas bij de 6 kilometer zag ik het kilometerbordje staan en wist ik hoe ver we al waren. Was ik echt al over de helft? Wat snel! Het was af en toe plotseling wat afremmen of zigzaggen vanwege de drukte, maar de meeste tijd kon ik gelukkig lekker mijn eigen tempo aanhouden. Na zo’n 7 kilometer kreeg ik ineens een steek in mijn scheen… ik raakte even in paniek, wat als dit aanhoudt?! Gelukkig was het snel weer verdwenen! Inmiddels zag ik Patricia in de verte en besloot ik een kort sprintje te trekken haar kant op. Vanaf daar zijn we steeds bij elkaar in de buurt gebleven. Ik vond vooral dat ze goed tussen alle mensen kon manoeuvreren en daar heb ik haar een paar keer handig bij gevolgd, haha!
Rond de 8 kilometer passeerden we een punt waar keiharde muziek werd gedraaid:
Mijn Nike-app pauzeerde door het stilstaan automatisch en ik besloot de run ook gelijk te beëindigen, met een tijd van 1:01:07 op de 10 kilometer! Ik had volgens de app zelfs al 10,6 kilometer gelopen – ik had ‘m ook al voor de start aangezet en heb vrij veel gezigzagd ;-) Zoals je hierboven al kon zien, heb ik op zondag zelfs al mijn PR’s verbeterd! Wauw, dat had ik niet verwacht. Vooral dat ik zelfs bijna onder de 30 minuten zat op het 5K-punt, en dat mijn laatste kilometer de snelste was!
Na de finish kregen we allereerst natuurlijk onze medaille, wat een mooie is het! Daarna werden er bananen uitgedeeld, even verderop AA-drink en daarna ook nog water. Het was allemaal meer dan welkom! Tijdens de 10K heb ik bij het waterpunt twee slokjes water genomen, maar het was eigenlijk een beetje te koud en ik wilde mijn blaas niet te veel vullen ;-)
Het was nog even een stukje wandelen tot de plek waar we weer hadden afgesproken, maar dat was juist fijn: even lekker uitlopen! We kletsten nog even na, maakten foto’s voor op Facebook (natuurlijk!) en uiteindelijk was het tijd om weer naar huis te gaan. Onderweg naar het station kregen we nog een ijsje, die we ondanks dat we het best koud hadden aannamen. Gratis eten hè? ;-) En het was ook wel welkom hoor, even wat zoets!
Ik vond het echt een enorm leuke, spannende en geweldige ervaring, de 10 km loop in Rotterdam! Ik kijk nu alweer uit naar mijn volgende hardloopwedstrijd, de Marikenloop in Nijmegen! Daar ga ik ook de 10 kilometer lopen.
Doe jij aan hardlopen? Wat is jouw volgende hardloopevenement?
