Le geek, cest chic

Over de witte productenversie van Koen De Bouw, Wonderbra’s en vooral veel diarree. Onlangs was ik met vijf mannen op restaurant. Voor ik ervan beschuldigd word: ik ben niet zo’n griet die niet graag omringd wordt door vrouwen. Heel vaak hoor of lees ik dat in interviews: mijn haar gaat ervan rechtstaan. ‘Vrouwen onder elkaar, dat geeft altijd problemen. Er wordt geroddeld, messen in de rug gestoken en ze gunnen elkaar niks.’ Nog nooit last van gehad. Echt waar. Misschien ben ik te oninteressant om over te roddelen en te lelijk om jaloers op te zijn. Het valt mij ook op dat die vrouwen het steeds met een bepaalde trots zeggen: ‘ik vertoef liever in mannelijk gezelschap’. Alsof ze daardoor boven andere vrouwen staan. Alsof dat wil zeggen dat je zoveel benijdenswaardige kwaliteiten hebt dat het voor andere vrouwen lijkt alsof ze een Guy Van Sande zijn die naast een Koen De Bouw staat. De witte producten-versie quoi. Alle vrouwen die als puber samen met de Spice Girls ‘girl power’ en ‘strength & courage in a Wonderbra’ stonden te schreeuwen, krabben nu vaak elkaars ogen uit op de werkvloer en daarbuiten. Uit onzekerheid? Pure bitchness? Of omdat ze het –net als ik- herhaaldelijk in interviews lazen en dus denken dat het zo moet? Zodat ze enkel kunnen zeggen dat een andere vrouw mooi of talentvol is door er een ‘maar’ aan vast te koppelen. Pff, fatigant! Maar passons, want daar wou ik het eigenlijk niet over hebben. Daar zat ik dus met die vijf mannen aan tafel. Mijn eten was op voor dat van hen. Nog nooit gebeurd. De reden? John Coltrane. Man 1 sprak zijn voorkeur uit voor een bepaald muziekstukje uit een nummer van Coltrane, waarop de 4 anderen hun vork neerlegden en duchtig begonnen te discussiëren over waarom andere stukjes uit andere nummers nog beter waren. Er werd gegoocheld met namen van muzikanten, jaartallen, reissues, platenlabels, jazztermen enz. Andere mannen kunnen dan weer geanimeerd praten over goals die gemaakt werden nog voor ze geboren waren. Zo passioneel. Zo schoon. Een bende detaillisten. Pas op, dat heeft zijn voor-en nadelen. Het nadeel is dat wanneer een man die anders niet bijster veel in het huishouden doet (en dat worden er steeds minder, hoera!) zich aan het kuisen zet, hij plots een poetsdetaillist wordt en het groter geheel niet meer ziet waardoor hij na een namiddag kuisen trots zegt: HIJ Schat, alle hoekskes en kantjes van de chauffage zijn proper. ZIJ Huh? HIJ Ik heb ze gedemonteerd. ZIJEn de strijk? En de afwas van een week die hier nog staat? HIJ*Moemel, moemel* Maar dat detaillistische qua kennis, het nerd-zijn in iets, dat is iets wat wij vrouwen veel minder hebben. Terwijl nerds zo cool zijn. Kijk maar naar het succes van Glee (overal ter wereld buiten Vlaanderen), Mark Zuckerberg (die trouwens zegt: ‘geeky is a good quality, it’s necessary for success’) en de fashion trend geek chic. Vrouwen hebben uiteraard ook interesses, maar het gaat precies vaak (zeker niet altijd) minder diep. Ze zijn wel geïnteresseerd in bijvoorbeeld mode (en nee, dat is niet oppervlakkiger dan muziek), maar slechts een klein aantal van hen verdiept zich in de geschiedenis en de kunst ervan. Dat is jammer. Terwijl dat iets is dat je voor jezelf kan doen, iets waar je gelukkig van wordt. Waarom zijn er zo weinig vrouwelijke nerds? Is het omdat ze zich nog steeds schuldig voelen wanneer ze tijd voor zichzelf nemen? Of omdat mannen zich omwille van hun haantjesgedrag ergens in verdiepen om de andere de loef af te steken? Of omdat ze meer tijd hebben aangezien vrouwen nog vaak de meeste huishoudelijke taken op zich nemen? (Dat van die chauffage poetsen staat volgens mij op een of andere mannenwebsite à la zattevrienden.be onder het tabje ‘dé manier om geen klop meer te moeten doen thuis.’ Ik heb dat verhaal al ongeloofwaardig veel horen terugkomen bij vriendinnen)Of is het waar wat überfeminist Antony van Antony & The Johnsons zegt: “De emotionele ontwikkeling van mannen stopt vrij vroeg. Zij ontwikkelen zich erna op andere gebieden. De emotionele ontwikkeling van vrouwen duurt echter hun hele leven lang.” Of is het geen van allen en bestaat er een vrouwelijke nerdpool in Vlaanderen die ik gewoon niet ken? In dat geval: maak u bekend, gij nerdista’s! En samen brainwashen we alle vrouwen die niet met andere vrouwen om kunnen! BOE-JAAA! Ben ik dan een griet die liefst uitsluitend aan nerdtalk doet en zelf een ‘ik-ben-liefst-omringd-door-mannen-vrouw’ ben? Mais non! Le geek c’est misschien wel chic, maar met vriendinnen dooremmeren over gevoelens en relaties est aussi super magnifique. Het kan zijn dat mijn woorddiaree hierboven als vrouwonvriendelijk bekeken wordt. Maar dat is absoluut niet de bedoeling, ik spreek gewoon mijn bezorgdheid uit. En ik zou het génial vinden mocht de discussie hieronder bij de comments verdergaan! Allez-y mes chouchous!