Fijne Valentijn! Ode aan partners van bloggers (plus trouwfoto’s! ^_^)
Fijne Valentijnsdag lieve lezers!
Vandaag is het precies 7 (!) jaar geleden dat René en ik elkaar een Valentijnskaart stuurden. De dag erna, op 15 februari 2007, hadden we onze eerste date. Een voordeel van bloggen is dat ik onze liefdesgeschiedenis van begin tot heden kan terugvinden. De tag “liefde” is heerlijk om zo nu en dan eens te herbeleven.
Woensdag 18 oktober 2006 blogde ik dat ik onder de indruk was van iemand op mijn werk. René’s première op mijn blog. Ik schreef het gedicht ‘Snap!’ (lees hier) trouwens zonder dat hij iets wist van mijn groeiende affectie. René ontmoette ik als collega op mijn werk. Yep, wij waren ooit collega’s. Ruim een half jaar draaiden wij om elkaar heen, tot onze eerste zoen. Lees hier mijn ‘Collega wordt lover’-blog.
Natuurlijk is het bijzonder om mooie woorden over jezelf te lezen. Ik schreef voor René zijn eigen serenade (lees hier terug, hoe zoet!). Lastig ook, als de dame in kwestie over je blogt terwijl jullie je nog in een pril stadium bevinden. Ik realiseer me hoe moeilijk dat kan zijn, zeker als ze online en openbaar haar gevoelens deelt.
Oh.
Ik was even vergeten hoe fijn het was.
Met iemand die echt op mij is.
En ik ook op hem.
Kortom, hoewel het leuk is je date-archief online gearchiveerd te hebben, realiseer ik me terdege dat het voor de partner van een blogger niet altijd leuk is.
Daarom op Valentijnsdag een ode aan mijn man,
maar ook partners van andere bloggers.
In mijn allereerste blog als getrouwde vrouw deelde ik een aantal foto’s. Vanaf het aanzoek tot aan dé dag blogde ik met de tag “trouwen”. Een maand na de bruiloft bleven de verzoeken tot meer trouwfoto’s aanhouden. Een dilemma voor mij. Als blogger ben ik een deler pur sang. Mijn hele hebben en houwen blog ik, waarom dan geen foto’s delen? Maar trouwen doe je met twee personen, waarvan één geen blogger is.
Je mag best weten dat dit een discussiepuntje is geweest. In iedere relatie, zelfs als je gelukkig getrouwd bent ;-), bestaan er meningsverschillen. De officiële gedeeltes van onze bruiloft vierden we in een klein en intiem gezelschap. Waarom zou je deze unieke momenten dan met anderen delen, vroeg mijn man?
Mijn tegenargument is dat ik trots ben op onze mooie dag en dit graag wil laten zien. Bovendien heb ik zoveel inspiratie uit andermans foto’s op Pinterest en blogs gehaald, dat gun ik toekomstige bruidjes ook! Samen zijn we tot een gulden middenweg gekomen. Ik snap zijn standpunt namelijk ook.
Het is een mooie gedachte om onze bijzonderste en intiemste momenten samen offline te laten. Wat je niét zult zien zijn foto’s van de huwelijksinzegening binnen in het stadhuis, het omdoen van de ringen, ons diner en het feest. Openbare foto’s zoals voor het stadhuis of op straat, in de Domtuin of bij de entree van de kerk daarentegen, deel ik wel.
In gemeenschap van goederen kan ik jullie met wederzijdse goedkeuring van man én vrouw ;-) daarom vol trots deze foto’s presenteren. Om heerlijk bij weg te zwijmelen op Valentijnsdag. Want ook op jullie ben ik stiekem een beetje verliefd, mijn leuke lezers. Al bijna 9 jaar (!) heb ik een relatie met jullie. Onze relatie heet blog en ik ben er nog steeds stapelgek op :-)
Fijne Valentijn!
- xxx – Lins
