REIZEN: Koh Phangan Scooter, strand, Muay Thai, massage & muggenbulten #Thailandtrip

In april 2014 reis ik 3 weken flashpackend door Thailand, samen met mijn man. Met terugwerkende kracht blog ik mijn reisverhalen. Onze #Thailandtrip begint in Bangkok en eindigt in Phuket.

Sawadee ka! Hier Bob en Annie de Rooij op de brommert! ;-) We besluiten vandaag een scooter te huren en het eiland te verkennen. Bij ons resort zit een scooter rental service waar we voor 250 baht (omgerekend 6 euro) voor 24 uur een scooter huren. Eén dag telt van 10:00 uur ‘s ochtends (het moment dat we de scooter huren) tot 10:00 uur ‘s ochtends de volgende dag. We hebben de scooter dus de hele zaterdag en moeten deze zondagochtend weer inleveren. We vinden het huren een beetje griezelig, je hoort altijd enge verhalen over schade en oplichtingspraktijken. Uit voorzorg maken we daarom uitgebreid foto’s van de scooter, terwijl de verhuurder toekijkt. Zo weet hij dat wij bewijs hebben van hoe de scooter eruit zag toen we ‘m huurden. Mocht hij dan later zeuren over de kras die al voorop zit ;-). Better safe then sorry! René moet als borg zijn paspoort achterlaten. Komt vast goed!

Toe-toe-toer op de Thailandscooter
We doen onze hilarische helmpjes op en na wat oefenen, rijden we weg. We gaan linksaf richting de noordwestkust van Koh Phangan. Op onze kaart zien we dat hier vlakbij twee watervallen zijn, die willen we graag opzoeken. Onderweg spotten we twee olifanten bij een klein natuurpark/trekking-kamp, zo gaaf om ineens twee van die slurven langs de weg te zien. Wanneer we de afslag van de waterval inslaan (off road op een hobbelig zandweggetje), houdt een Thaise local ons staande. Omdat het zo gortdroog is (dry season), is het water van de waterval letterlijk opgedroogd. ‘Only rocks now’, vertelt ze in haar beste Engels. Aangezien we dat niet zo boeiend vinden, besluiten we terug te rijden naar de hoofdweg.

Haad Rin
We kiezen ervoor om het hele eiland ‘rond’ te rijden tot we uitkomen bij Haad Rin. Haad Rin is de ‘hoofdstad’ van Koh Phangan, gelegen op het zuidelijkste puntje van het eiland. Hier zijn we ook aangekomen met de boot en hier vindt de Full Moon Party plaats. Het is hier wat levendiger, dus willen we daar even lunchen en winkelen. René rijdt ons helemaal rond het eiland, met een heerlijk briesje en wapperende manen in de wind ;-). Het is overdag 31C. graden, ik zweet zonder overdrijven de hele dag door. Maar je droogt ook zo weer op ;-).

Des te dichter we bij Haad Rin komen, des te meer Lloret de Mar-achtig het wordt. Jongelui die bier tanken op straat, Engelse jongens die 10.000 baht voor ‘a full leg tattoo’ een ‘fucking good price’ vinden en 17-jarige bakvisjes die tot op de cent nauwkeurig hun rekening splitten. Een flashback naar mijn vakantie aan de Spaanse costa (ik was ooit ook zo’n 17-jarige ;-).

We parkeren de scooter op een parkeerplek aan de rand van het strand van Haad Rin. Dit strand is nog steeds niet overvol, maar wel iets drukker dan ons eigen strand bij Haad Yao.

Over 2 dagen vindt hier dé Full Moon Party plaats, over de gehele breedte van het Haad Rin strand.

Gegarandeerd wakker blijven voor € 2,36 euro per nacht!
We wandelen wat in het stadje rond en Haad Rin biedt meer basic dorms en guesthouses en minder luxe resorts. We spotten een hostel waar je voor 99 baht (omgerekend € 2,36 euro) per nacht kunt overnachten. We gluren even naar binnen en zien één grote slaapzaal met tientallen stapelbedden. Je doet hier gegarandeerd geen oog dicht ;-).

Full Moon prepping
Je hebt overal Full Moon Party merchandise: petjes, shirts, rokjes, shorts en fluor verf. Ik koop een Full Moon top met franjes, een hipster Levi 501 short voor 250 baht (€ 6 euro), wat kralenbandjes voor om mijn enkel en samen kopen René en ik eenzelfde armbandje met de kleuren van de Thaise vlag. We lunchen bij SameSame: een bar/restaurant van twee meisjes uit Denemarken die na hun Thailandtrip nooit meer weggegaan zijn uit Haad Rin en nu hun eigen bar/restaurant en hostel runnen. Het is hier erg druk en het publiek jong, omdat het een relatief ‘veilige’ keuze is voor jongeren. Het is Europees, er wordt uitstekend Engels gesproken en de Westerse keuken met pizza, pasta en patat is bekend ;-). Dus we doen vrolijk mee met een hamburger en patat als lunch.

Koh Pharty!
Feestjes genoeg op Koh Phangan, je kunt iedere dag op stap als je wilt. Dat verklaart ook de populariteit bij jongeren. Het ticket zal ongetwijfeld duurder zijn dan een busreis naar Spanje en je zit 12 uur in het vliegtuig, maar het verbaast ons wel hoeveel jongeren hier op vakantie zijn in april. Ik lees dat zowel Engeland als Australië ook (school)vakanties rondom Pasen in april hebben en die vakanties soms wel twee tot drie weken zijn. Ideaal dus om lekker te feesten in Thailand :-).

Haha! Flauw hè? De No Porn apotheek :-P

Je ziet hier bij veel kapsalons dat ze invlechten, cornrows en vlechtjes met touw maken. Van die ouderwetse touwvlechtjes weet je wel, die je vroeger ook op Koninginnedag kon laten zetten bij die panfluit-kraampjes. Dat lijkt me een leuke accessoire voor de Full Moon Party en bijdragen aan de Thaise backpackers-vibe, dus ik laat twee haarstrengen met fluorkleuren vlechten. Ik ben de enige falang in de kapsalon en voor mij krijgt een Thais jongetje een hanenkam. Hij vindt zichzelf vet stoer en steekt zijn tong uit tegen de spiegel, haha.

Don’t do drugs
Na het vlechten, wandelen we naar de pier waar de boot vanaf Koh Samui weer nieuwe partypeople overvaart. Er prijkt een groot waarschuwingsbord tegen alle drugs, inclusief mushroom shakes (die worden specifiek genoemd). Plus de attentie dat je altijd op je eigen drankje moet letten, niets van een ander aan moet nemen en altijd moet opletten wanneer je bucket gemixt wordt. Dit bord wordt geïllustreerd met foto’s van zielige Westerlingen in een smerige, Thaise cel. Wees dus gewaarschuwd.

Rijdende Muay Thai commercial
De hele dag rijdt er een reclame-auto in het stadje dat omroept dat er vanavond Muay Thai gevechten zijn in het stadion. Het lijkt ons best tof om bij zo’n typisch Thais iets aanwezig te zijn en we hebben de scooter tot morgenochtend, dus dat zou prima kunnen. Als we terug gaan naar de parkeerplek om de scooter op te halen, komen we langs twee van die stadions. Stel je hier niet teveel van voor: een vechtring met plastic stoelen eromheen. Geen skybox niets ;-). De matches beginnen vanavond om 21:30 uur en kosten (afhankelijk van de rij waar je zit) 600 à 700 baht, omgerekend € 15 of € 17 euro. Vanavond gaan we hier voor terug!

Geen Daddy Yankee, wel gasolina
Terug op de scooter naar ons resort op Haad Yao kopen we een fles gasolina. Die worden per (glazen) literfles verkocht langs de kant van de weg à 50 baht. Het ziet eruit als een vrolijk kraampje met fruit, maar als je dichterbij komt zie je dat het flessen glinsterende benzine is. Het lijkt mij best link, overal breekbare flessen gasolina langs de weg, maar hier is het pretty common.

Bij ons resort frissen we ons even op en dineren daar ook. Ik neem een gele curry met eend, René kiest kip met cashewnoten, met springrolls on the side. Weer eens een Thaise maaltijd :-). Ik vind Thais voer lekker en prima, maar het wint voor mij niet van de Italiaanse keuken ;-). We nemen alles extra pittig, zelfs als de ober het dubbel checkt ‘because falang no used spicy’, maar we koken thuis ook kruidig en we vinden de pittigheid tot dusver altijd erg meevallen. Omstreeks half 9 klimmen we met onze helmpjes weer op de scooter: op naar het Muay Thai gevecht!

Chinnarach Thai Boxing Gym
Omdat het behoorlijk donker is en de straten in Thailand weinig verlicht, is het lastig om het stadion dat we vanmiddag zagen terug te vinden. We stoppen en vragen het aan locals op straat, die ons naar een gym verwijzen. Wanneer we dichter bij de gym komen, twijfelt René. Het ziet er enigszins uitgestorven uit, is dit wel goed? Ik spring echter van de scooter en ga informeren bij de gym. Een enthousiaste Thai stapt meteen op me af: ‘You got tickets?’, vraagt hij. Nog niet antwoord ik, maar we kunnen bij hem voor 600 baht per persoon tickets kopen en hij rijdt straks zelf ook naar het stadion. Ik zie dat er nog meer falang (blanken ;-) wachten, dus ik vertrouw hem wel. René is wat wantrouwig, maar ik geef de man 1.200 baht en we wachten samen met de andere Westerlingen.

You know Dennis?
De vriendelijke Thai blijkt de baas van deze gym en heeft 2 leerlingen die vanavond meevechten. Spannend! Hij vraagt waar we vandaag komen en als we Holland zeggen, begint hij te stralen! ‘Oh Holland, yes Holland, Dennis was here, you know Dennis? Blonde Dennis’, gebaart hij naar mijn haarkleur. Wij denken hardop na, Dennis van der Geest misschien? Maar dat is judo en geen Muay Thai. ‘No, no, no, Dennis, Dennis from Biee And And’, roept hij onverminderd enthousiast. Biee And And? Oh, BNN! Ik vraag hem of dit Dennis Storm is van BNN en hij spat zowaar uit elkaar van trots. ‘Yes, Dennis came here! He visited my gym for TV show!’. Vaag herinner ik me de desbetreffende aflevering en bevestig dat ik het weet (check de aflevering hier). De baas is trots als een pauw en vraagt me of hij nu ‘famous’ is in Holland. Ik knik ja ;-).

Follow me falang!
We kletsen wat met de andere toeristen: er zijn Engelsen, Fransen, Nieuw-Zeelanders en wij als Nederlanders. De meesten kennen elkaar goed, veel trainen hier tijdens hun vakantie en sommigen zijn er zelfs al enkele maanden. Ze vertellen dat ze hier mogen slapen en trainen en hoe gastvrij de baas is. De leerlingen dragen t-shirts van de gym en stiekem vind ik het wel cool dat wij nu bij een ‘crew’ horen, dan weet ik straks precies voor wie ik moet juichen ;-). Dan is het tijd om te gaan. De baas giet nog een scheut Thaise whiskey (‘I’m nervous’) naar binnen en stapt in de auto. ‘Get your scooter and follow me to the stadium!’, horen we net voordat hij wegscheurt.

Lost it
We proberen ‘m bij te houden, samen met de andere scooters, maar raken snel de auto kwijt en moeten de achtervolging staken. We stoppen en overleggen met de rest. Die weten ook niet waar het stadion is en hebben ook 600 baht per persoon betaald. Kut. Wat nu? Zijn we geflest? Maar zo’n aardige kerel zet toch niet zomaar zijn goede naam op het spel? Ik geloof niet dat er opzet in het spel is en de rest van de falang zijn of dronken, of gewoon suf, maar ik begin random Thai locals aan te spreken om informatie in te winnen over waar het stadion is. Bij een stoplicht heb ik geluk en snapt iemand wat ik bedoel. Het stadion schijnt direct rechts om de hoek te zijn. De rest volgt ons en ja hoor: daar is het stadion.

What took you so long?
De gym boss staat zenuwachtig bij de entree te wachten: ‘what took you so long?’. Hij loodst ons door de entree en we krijgen special places op één van de eerste rijen. Komt het toch nog goed, met prima eersterangs plekken voor 600 baht per persoon. Blijkbaar heeft hij ons nog gematst, want ik zie dat onze rij eigenlijk 800 baht kost. Ha! Altijd fijn als je voorgevoel en vertrouwen klopt, gewoon een doodeerlijke kerel :-). Iedereen wil met hem op de foto en hij deelt handtekeningen uit. We doen navraag bij de gym leerlingen en wat blijkt: de baas is meervoudig Muay Thai kampioen en hartstikke beroemd! Haha, wij zijn dus mooi gasten van de beroemde meervoudige Thaise Muay Thai celebrity, niks geen oplichter!

Let’s get ready to rumble!
We kopen wat te drinken omdat het ook ‘s avonds om 22:00 uur nog zweterig warm is en de gevechten beginnen. Muay Thai heeft een heel ritueel, het begint met een soort dans waarin de vechters door de ring bewegen op de opzwepende muziek en ze raken daarbij de touwen aan. Het is niet alleen mooi, maar ook indrukwekkend om te zien dat er een hele ceremonie aan vooraf gaat. Het ruikt flink naar tijgerbalsem en we gaan straks 7 gevechten zien:

1. Twee jongetjes van 8 en 10 jaar tegen elkaar
2. Opnieuw twee jongetjes van 8 en 10 jaar tegen elkaar
3. Een 22-jarige Thai tegen een 25-jarige Thai
4. Een 35-jarige Thai uit ‘onze’ ;-) gym tegen een andere Thai van 18 jaar
5. Dames: de Engelse Vicky uit ‘onze’ ;-) gym tegen een Thaise dame
6. De Nieuw-Zeelander Hayden uit ‘onze’ gym ;-) tegen een Thai
7. Twee Thai tegen elkaar

Auw, ze zijn zo klein!
Het is best heftig om die kleine jochies zo op elkaar in te zien beuken, maar verschillende Thai verzekeren ons dat dit echt cultuur en Thaise traditie is. Net als voetbal bij ons, zo vergelijken ze ;-). Het is wel schattig om te zien dat de jongetjes na de wedstrijd net zo gezellig met elkaar hangen en spelen, ongeacht wie van de twee de winnaar is.

De Thai uit ‘onze’ ;-) gym wordt in de vierde wedstrijd totaal uitgeschakeld. Hij vangt een klap op zijn slapen en viel – net als in de tekenfilms – pfjiewww naar beneden. Gek genoeg wordt je na een paar gevechten zelf ook behoorlijk opgepompt en het duurt niet lang voor we enthousiast mee schreeuwen. Ik schreeuw echt onaardige dingen (zoals ‘Fuck him, get him, hit him hard!’), ik ben helemaal verbaasd! Je wordt helemaal in de sfeer meegezogen en ik wil ook echt dat er iemand knock-out gaat, haha.

De Engelse Vicky bakt er echt niets van en is snel uitgeschakeld, ondanks haar mooie vlechten en Thaise versiering.

Deze gast heeft een complete kleurplaat op zijn rug. Sowieso zijn tatoeages in Thailand best veel voorkomend.

De een na laatste wedstrijd: Hayden uit Nieuw-Zeeland (links) tegen een locale Thai. Wij ‘zijn voor’ Hayden, omdat hij bij de gym traint waar wij mee zijn. Maar zelfs als dat niet zo was, zou ik voor Hayden zijn. Deze gast is echt fucking goed! Hij is heel uitdagend en werkt echt op de zenuwen van zijn tegenstander. Hij vangt veel klappen, maar komt telkens weer sterker terug. Wat een tank. Natuurlijk is het gejuich uitbundig als Hayden wint :-). Yeah, voelt toch een beetje als ‘wij’ ook gewonnen hebben ;-).

Gokken is eigenlijk ten strengste verboden in Thailand, maar omdat dit volkssport nummer 1 is, wordt er vaak een oogje toegeknepen. In de rechterhoek van de ring wordt er flink met flappen gezwaaid en telkens ingezet en geld uitgekeerd. Op het eind van de avond komt er plotseling een Thaise agent binnen, die doodleuk op een plastic stoeltje gaat zitten (je ziet hem in zijn uniform met rode band om zijn arm). Wij gokken ;-) dat het nu wel snel afgelopen is met het wedden.

Niets is minder waar! De mannen geven net zo makkelijk met hun vingers aan wat hun volgende inzet wordt, terwijl de politieagent een stapeltje biljetten wordt toegestopt. Aha, zo werkt dat dus ;-). Een beetje corrupt is het natuurlijk wel, maar wij merken geen onrust en de sfeer blijft goed dus voor ons verandert er niets.

Het laatste gevecht wordt halverwege gestaakt omdat één van de vechters een bloedend oog heeft. Dit is volgens de scheidsrechter onverantwoord om door te vechten, dus ineens stroomt het stadion leeg en we staan buiten. We nemen afscheid van onze gym matties ;-) en tuffen op de scooter naar ons resort. Wij hebben geen alcohol gedronken, dragen braaf onze helmen en houden ons aan de snelheidslimiet, maar zijn één van de weinigen. Mensen in bikini’s en zwembroeken, dronken, wheelies-makende op de slecht verlichte wegen. Daarom zien we overdag zoveel wannabe-mummies op het strand ;-). Eenmaal aangekomen bij ons resort, zijn we gelukkig al minder hyped van het vechten en vallen we vredig naast elkaar in slaap :-).

Happy Songkran! Fijn Thais Nieuwjaar!
Vandaag is het Thais Nieuwjaar, happy Songkran dus! Na het ontbijt brengen we zonder problemen de scooter terug en krijgen René’s paspoort ongeschonden retour. We merken weinig tot niets van het waterfestijn dat Songkran in de grote steden als Bangkok is, stiekem hoopten we daar ook op. René wordt welgeteld één keer nat gespoten door een 3-jarig kind met een waterpistool, maar hij had zijn zwembroek gelukkig al aan ;-).

Ik wandel lekker langs de kust en verzamel onderweg schelpen in de branding. Dit zijn de mooiste die ik vind. De meeste laat ik op het strand, enkele neem ik mee om thuis oorbellen of iets anders mee te maken. Misschien plak ik er wel een paar in een fotoalbum.

Op ons strand is ook een schommel die in een boom hangt en daar wil ik al een paar dagen op schommelen, haha. Ik vind schommelen stiekem best wel leuk, het was één van mijn favoriete speeltuin-items als kind. Lekker hard en vooral hoog! Deze schommel kraakt een beetje gevaarlijk ;-), maar ik vermaak me prima.

Lekker hard!
‘s Middags laten we ons onder handen nemen met een traditionele Thaise massage van een uur. Het is hard, maar heerlijk! Oh, wat vind ik dat lekker zeg! De Thaise dames hebben venijnige handen en kneepjes en op een gegeven moment loopt ze zelfs over mijn rug! Ik hou daar wel van, een stevige massage. Op het eind kraakt ze ons ook en ik voel me echt helemaal zen. Dit is zeker niet mijn laatste massage!

Na een marteling van een uur tintelen we van de tijgerbalsem en zwieberen we soepel als een elastiekje terug naar ons resort.

Alles is hier op loopafstand te doen, verschillende restaurants, massage, twee supermarkten, bars en enkele kledingwinkels. ‘s Avonds is het rustig, maar dat vinden wij wel lekker. Om tussen de jongeren en partypeople op Haad Rin te zitten, hoeft voor ons niet zo nodig. De scooter was precies goed voor een dagje rondtoeren en het avondje uit naar de Muay Thai, maar juist de relaxte vibe en chille sfeer op het rustige stuk van Haad Yao is precies wat wij zoeken.

Ik ben wel flink gestoken door de Thaise muggen! Je ziet overal op mijn lijf de rode bulten, op een gegeven moment tel ik er meer dan 30! Gelukkig jeuken ze niet te erg en als we slapen, doen we de airco aan, dat helpt. Op onze kamer douchen we de tijgerbalsem van ons af en besluiten vanavond ergens op het strand te eten.

Het wordt de Vagga Bar, een leuk strandtentje met verlichte bomen en aankleding. Zie je mijn touwtjes-vlechten in mijn haar? Best leuk toch!

Vanavond geen Thais maar Italiaans. Ik eet een spaghetti carbonara, mijn favoriete pasta. Maar die moet wel precies goed zijn, om lekker te zijn!

En dat is ‘ie! Heerlijk! Een flink glas rode wijn erbij, hoppa ;-). Dit is trouwens waar ik telkens gestoken wordt, lekker dicht bij het water tijdens het eten. Ik spray me wel in met anti-muggen spray, maar je ontkomt er toch niet aan.

Na het eten bij Vagga Bar, hangen we nog wat in de bar ernaast. We raken in gesprek met Nada, de baas. Hij komt uit Kenia, heeft 19 jaar in Italië gewoond en wilde voor zijn 40e een eigen toko hebben. Twee jaar geleden kwam hij naar Koh Phangan en werd de trotse eigenaar van dit café. Net op tijd, want dit jaar is hij 40 geworden :-).

Met een drankje in de hand schommelen we lekker in de hangmatten, terwijl we de zee horen ruisen. Dit is echt genieten! René vraagt Nada of hij shisha kan roken, maar Nada heeft zijn volledige staff vrij gegeven i.v.m. Songkran en helaas zit shisha roken er vanavond niet in.

Ach ja, dan nemen we toch nog lekker een drankje en hangen we nog wat langer in de hangmatten. We vallen bijna in slaap, zo relaxed is het. Na een paar drankjes besluiten we toch terug te keren naar ons resort, voor we écht in de hangmat wegdromen (en René in een vlinder verandert als hij uit zijn cocon komt ;-). Als ik op onze kamer het kussen raak, ben ik weg. Weltrusten!

Ben jij wel eens bij een boks- of andere vechtwedstrijd geweest en raakte je toen ook zo opgeladen? En heb je ook wel eens een harde, Thaise massage ervaren?

Tot een volgend verslag vanaf Koh Phangan, van onder andere de Full Moon Party! #Thailandtrip

Sawadee ka!

Liefs,
Lindsay