We vonden een kapper, ontdekten een pensionada, vonden nog een kapper ...en leerden iets over nylons!

Het was woensdag.

Ik had tevoren gebeld. We mochten komen van Henk en Henny van Kan. Tenminste, van Henk.

Rond de klok van twee trof ik mijn fotografe en vriendin al aan. Zij was in een enorme concentratie het ene na het andere beeld aan het vastleggen. Ze was zo in trance dat ze vrijwel niet in de gaten had dat ik
ook een groot deel van de ruimte vulde in het kleine zaakje van Henk en Henny. Ik zeg klein, maar
groot in vintage.

We waren onder de indruk van de watergolf rollers, de scheerkwasten, parfum miniaturen etc. In deze sfeer zouden de (haar) accessoires van Vintage'lein prima op de foto kunnen.

Vanuit de stoel werd ik toegesproken door een knappe grijs heer in wiens haar een scheiding
werd aangebracht met een zilverkleurig klemmetje wat op menig vrouwenhoofd dienst had gedaan. Zo kon Henk beter knippen, begreep ik.

De knappe heer vertelde over de Vergulde Hand waar ze vroeger op kantoor een goud handje hadden waarmee op elk getypt stuk dat de deur uit ging gestempeld werd als handelsmerk. De heer legde de link naar Chefaro (onderdeel van Akzo Nobel).

Ik vertelde hem dat ik daar gewerkt had. Oh ja? antwoordde hij. Ja, voor ene Bruinsma, de directeur, antwoordde ik.

Aangenaan, ik ben Bruinsma!

De knappe man in de stoel was dus de ooit zo bedrijvige hr. Bruinsma, die nu met pensioen was en Delft als zijn plek voor een pensionada had uitgekozen en zijn haren sinds zijn pensioen liet verzorgen door de handen van Henk.

Helaas kwam er een eind aan dit moment toen Henny vond dat we nu wel lang genoeg hadden gefotografeerd. Dus, we vertrokken zonder klaar te zijn met onze plannen.

Brutaal als ik ben vroeg ik of we bij de kapper ernaast verder mochten. Steilloos heten ze!
Dat mocht. Het was hier niet minder vintage als bij Henk! Integendeel ....

Hier gingen we verder met onze fotoserie. Stiekem had ik nog even mijn lila lingeriesetje
neergelegd. Dat kon alleen mooi op de foto met een juiste hanger die ik even aan de overkant bij Eliza Kledingvondsten op ben gaan halen.

Zij vertelde mij naar aanleiding van de onlangs door mij aangeschafte nylons dat de authentieke nylons uit de fifties een rond gat in de bovenrand hebben en ze daaraan te herkennen zijn.

Ik heb meteen zin ze te gaan verkopen voor Vintage'Lein!

Wat een topdag was dit! Ben benieuwd naar de foto's!


Ik vind het geweldig! Weer iemand die interesse heeft getoond voor mijn blog. Benieuwd naar nieuwe berichten? Wordt dan een volger. (zie uitleg op de blog) Vragen: mail mij [email protected]