#WERUNNYC2014: #3 Need for speed

Het is alweer de derde trainingsweek van mijn road to NYC. Iets meer dan een maand geleden liep ik nog met een pijnlijke knie, inmiddels heb ik het gevoel dat ik weer echt kan trainen. Op afstand dan, echt intervallen (sprinten) durf ik nog niet aan. Ik hoop dat ik daar na mijn vakantie wel weer mee kan beginnen, want ik wil sneller worden. Mijn pace omhoog. In 2012 liep ik met een gemiddelde pace van 5’30. In 2013 was mijn gemiddelde pace 5’37. Wat klopt hier niet?!

Onder mijn vorige Hardloopblog werd gevraagd met welke pace ik mijn allereerste Nike rondje liep. Goede vraag! Dat weet ik zelf ook niet, ik heb namelijk op 1 november 2011 al mijn runs verwijderd. De reden? Ik had een paar maanden niet hardgelopen en eigenlijk ging dat altijd zo, ik liep een paar weken hard, stopte weer een paar maanden en ging vervolgens weer verder. Maar vanaf 1 november 2011 droomde ik van een marathon en vanaf dat moment wilde ik écht serieus gaan hardlopen en dus vond ik het een goed idee om al mijn data te verwijderen.

Best wel jammer, achteraf. Maar hé, ik heb me er wel aangehouden, inmiddels gaat er geen week voorbij waarin ik niet hardloop en als dat wel zo is, dan ben ik geblesseerd. Ik kan jullie natuurlijk wel de afstand en pace van mijn rondje op 1-11-11 geven, dat was 5K met een pace van 5’53. Op 15-11-11 liep ik 5K met een pace van 5’31 en op 28-11-11 liep ik 10K met een pace van 5’36. Het opbouwen ging dus redelijk snel, maar ik had natuurlijk ook wel een hardloopgeschiedenis.

Goed, genoeg over de prehistorie, terug naar afgelopen week.

Dinsdag
Eigenlijk wilde ik maandagavond 10 kilometer rennen. Maar maandagavond kwam het er niet van. Ik weet niet meer wat het precies was, maar ik zat achter mijn MacBook en ineens was het half tien. Ik was nog lekker bezig en besloot van mijn werk-mood gebruik te maken en de volgende ochtend die 10 kilometer te rennen.

Zo gezegd zo gedaan en dinsdagochtend liep ik dus 10 kilometer. De eerste kilometers gingen moeizaam, maar met iedere stap die ik zette ging het beter en na tien kilometer voelde ik me tien keer beter dan tien kilometer ervoor. De ideale situatie.

Woensdag
Ik voelde me niet lekker. Ik was om 5.30u opgestaan, zat om 6.15u in de auto richting Amsterdam, had de hele dag gewerkt, was om half acht thuis, moest toen eten en mijn tassen inpakken. Ik was kapot, maar wilde toch nog graag een keer hardlopen voordat we naar Italië zouden gaan. De eerste kilometer ging afschuwelijk en ik liep met een pace van 5’50. Maar het ging iedere kilometer beter (eigenlijk hetzelfde als de dag ervoor) en ik eindigde met een gemiddelde pace van 5’07. Heel erg lekker, volgens mij noemen ze dat een progressieloop…

Zaterdag
Na twee dagen reizen en zeer ongezond eten voelde ik me zaterdagochtend alles behalve optimaal. Mijn vader vroeg me ’s ochtends om 7.00u om samen te rennen. Ik vroeg hem hoe lang hij van plan was om te rennen, dat wist hij niet. Nou dan weet ik het wel, dan gaat hij voor véél. Eigenlijk stond er ook voor mij een lange duurloop gepland maar die darmen hè, tel daar een lange autoreis, een andere omgeving en ongezond eten bij op en je begrijpt, een lange duurloop zat er even niet in.

Ik liep dus alleen, het rondje dat ik ook in 2012 en 2013 vele malen liep. Of nou ja, rondje, het is gewoon dezelfde weg heen en terug. Eerst een stuk steil omhoog op de camping (heftig), dan een klein stukje over de weg, vervolgens een soort van trail op van ongeveer een kilometer, om daarna anderhalve kilometer naar beneden te lopen. Dan een halve kilometer door het dorpje Lazise, door de smalle steegjes en over de boulevard, om vervolgens nog een kilometer langs het meer te rennen. Dan natuurlijk hetzelfde stuk terug. Stukje meer, Lazise, anderhalve kilometer omhoog (ZWAAR), een trail van een kilometer, en dan nog een paar honderd meter terug naar de camping. Prima rondje.

Toch blij dat ik niet meer dan tien kilometer gerend heb, want toen ik terug kwam op de camping kon ik op zoek naar het dichtstbijzijnde toiletgebouw. Verdere details zal ik je besparen.

Deze week (en volgende week) train ik de hele week in Italië. Ik hoop naast hardlopen ook af en toe de fiets te kunnen pakken, wat baantjes te zwemmen en wat buik/beenspieroefeningen te doen. Dat had ik mezelf vorige maand beloofd, maar het komt er nog steeds niet van

Liefs,
Annemerel

The post #WERUNNYC2014: #3 Need for speed appeared first on Annemerel.