Het Van Dale noemt het ook wel een bofkont. Of een mazzelaar. En ja, zo voel ik me echt de afgelopen tijd. Al het geluk lacht me toe. Ik woon samen met de leukste jongen in een heel tof huis met enorm gaaf uitzicht. Dat zorgt er iedere dag al voor dat ik blij wakker word. Mijn eerste stage bij het Algemeen Dagblad was echt heel erg leuk, ik heb er veel geleerd en heb het afgesloten met een 8,5 én een freelancebaantje op zak, beter kan niet! Ook staat mijn tweede stageplek al vast: vanaf maart ben ik stagiaire redactionele vormgeving bij 101 woonideeën, mijn droomplek! Ik kon het wel van de daken schreeuwen toen ik te horen kreeg dat ik daar stage mocht komen lopen. Maar dat is nog niet eens alles, ik ga nog even door. Zoals jullie weten begon ik 1 januari (redelijk achteloos en zonder enige verwachting) met een one drawing a day project, om mijn creativiteit een beetje te prikkelen. De reacties via social media en in het echte leven op mijn tekeningen zijn werkelijk overweldigend. Het is heel leuk om te horen dat mensen ze zo leuk vinden. Inmiddels ben ik bezig om ze verder uit te werken en heb ik plannen om ze te gaan verkopen in mijn webshop. Spannend en heel erg leuk!

Gister was het 20 jaar geleden dat ik mijn ongeluk heb gehad, het blijft altijd een gekke dag voor mijn familie. Ik dacht er al een tijd over na om er een documentaire over te maken om ieders persoonlijke verhalen eens te horen. Ik benaderde gister een studiegenoot die graag mee wilde werken dus ook dát gaat de goede kant op. En zoals mijn nicht Inge al zei, best bijzonder dat het precies gister op zijn plek viel allemaal.

Naast al deze toffe dingen ben ik ook gewoon heel blij met alle lieve vrienden en familie die ik om me heen heb. Ja het is een cliché, maar dat maakt me lekker even helemaal niks uit.

Liefs, Willemijn