Toscane: Het grote Vespa-avontuur

Ik had nog nooit op een scooter gereden. Toen ik 16 jaar was, lagen mijn (financiële) prioriteiten elders en mijn ouders vonden het ook niet nodig mij er eentje te geven. Ik woonde op loopafstand van school en ik zou mijn rijbewijs al van ze krijgen.

‘Hoe moeilijk kan het zijn?’ dacht ik toen we op dag 2 van de JUST AWAY-reis een Vespa-tour zouden maken door het Toscaanse landschap. Beetje gas geven en remmen toch, meer niet? Helaas had ik het mis en kwam ik daar op een erg pijnlijke manier achter.

Tricky testrondje
Bij het verhuurbedrijf moesten we allemaal een testrondje rijden, om te kunnen beoordelen of we wel vaardig genoeg waren om de grote weg op te gaan. Ik was de enige met echt núl scooterervaring en ging als laatst achter de begeleider aan. Helaas moesten we, om op de asfaltweg te komen, eerst een grindheuveltje op en daarna ook weer zo’n heuveltje af. Je voelt ‘m vast aankomen: dat ging bij mij mis.

De afdaling was nogal steil en ik had mijn scooter nog niet onder controle. Ik wilde voorzichtig remmen, maar omdat ik nog niet gewend was aan welke handeling waarvoor dient, gaf ik per ongeluk gas. Oeps! Daardoor raakte ik in paniek en kneep ik de remmen veel te hard in. Met als gevolg dat mijn achterwiel over het grind slipte en ik met scooter en al onderuit ging. Been open, broek kapot, pijnlijke handen en polsen… AUW!

De berm in
Ik wilde me echter niet laten kennen en reed alsnog het proefrondje over het asfalt. Dat ging al beter! Ik besloot toch de weg op te gaan in plaats van veilig in de tuk tuk te gaan zitten die achter ons aanreed. Ik had me erg verheugd op de Vespa-tour, dus nu wilde ik het zelf ervaren ook! (Stiekem vond ik, de angsthaas, dat best stoer van mezelf.)

En zo reden we in een lange sliert door de heuvels van Toscane. Ja, ik vond het eng, zeker toen het drukker werd op de weg en de auto’s keihard voorbij zoefden. Het tempo lag iets hoger dan voor mij comfortabel was en ik ging bijna weer op mijn plaat, toen ik schrok van een tegenligger en mijn scooter per ongeluk de berm in stuurde. Gelukkig vond ik net op tijd mijn evenwicht weer terug.

Vrijheid blijheid
Maar ik kon er ook van genieten! Het landschap is daar zo ontzettend mooi, echt groener dan groen vol (olijf)bomen en wijngaarden. Daar reed ik dan toch maar mooi! Het was warm, maar het windje aangenaam en het gaf een groot gevoel van vrijheid om daar in the middle of nowhere rond te crossen.

We maakten een aantal stops, onder meer bij het prachtige landgoed Castello Vicchiomaggio. “Ik wil hier trouwen!” riep ik direct. Mochten we ooit de Staatsloterij winnen, laat ik al mijn vrienden en familie daarheen komen voor een goed feest van een paar dagen. Adembenemend echt!

Verder brachten we een bezoekje aan een wijngaard, waar we een rondleiding kregen door de kelders en uitleg over hoe de wijn gemaakt wordt. Natuurlijk mochten we ook proeven! Helaas hou ik niet van rode wijn, maar mijn mede-reizigers vonden ‘m uitstekend smaken. Ik deed me vooral tegoed aan het brood en de crackertjes die erbij geserveerd werden. ;)

Tuk tuk
Uiteindelijk heb ik de Vespa-tour niet helemaal afgemaakt; mijn handen waren nog pijnlijk van de val en dat werd door mijn gespannen geknijp in de remmen alleen maar erger. Ik zat niet relaxt op de scooter en was daar op een gegeven moment een beetje klaar mee. Geen probleem gelukkig, ik mocht het laatste stuk alsnog in de tuk tuk mee! Daardoor kon ik ook wat mooie foto’s maken onderweg.

Trots
Mijn been is inmiddels weer bijgetrokken, er zitten wat korstjes op en ik heb twee grote blauwe plekken. Maar ik heb het wél gewoon gedaan, dus een beetje trots ben ik wel. En ach, dit soort dingen is altijd mooi blogmateriaal… :)

The post Toscane: Het grote Vespa-avontuur appeared first on Brouwertje.com.