DEAR FRANCIEN: #8

Keuzes maken in het leven was nog nooit zo lastig. Want wat kies je als alle mogelijkheden die op je pad komen leuk lijken. Moet je dan eigenlijk wel een keuze maken? Of moet je gewoon geen keuze maken, maar alle mogelijkheden met beide handen aangrijpen, en dan maar kijken waar het schip strand?

Zelf ben ik meer van het keuzes maken. Ik weet inmiddels precies wat ik lichamelijk en mentaal wel aan kan, althans, dat dacht ik. Want soms ga ook ík te ver, dan denk ik.. ach, het zijn maar een paar weken en dan is het daarna wel weer wat rustiger. Die twee weken overleef je wel. Ik maak een super strak schema en als ik me daar aan hou komt alles goed. Maar dan is er dus ook geen enkele ruimte meer voor dingen die fout kunnen gaan.

Dan kan ik niet een middagje après skiën met net één Aperol Spritz te veel. Dan kan ik mezelf niet zonder nadenken in de sneeuw laten vallen om er vervolgens achter te komen dat die sneeuw helemaal niet zo diep was (gevolg: koppijn doordat mijn hoofd een keiharde klapper tegen mijn helm aanmaakte), dan kan ik niet ongesteld worden, dan kan ik niet te maken krijgen met niet-werkend internet, dan kan ik niet gebeld worden door een vriendin met een ‘probleem’, dan kan ik niet een uur in de file staan, dan kan ik niet mijn portemonnee vergeten als ik naar de supermarkt ga..

Met andere woorden, dan moet álles goed gaan. En natuurlijk gebeurt er altijd wel iets. Zeker als je gehaast of gestrest bent, gaat er nog wel eens iets fout. De alcohol komt net iets harder aan dan normaal, je vergeet dingen en het duurt niet lang voordat je lichaam hierop reageert.

Ik weet dat ik op dit moment niet de enige ben die het lastig vindt om keuzes te maken. Ook jij wordt bedolven door de mogelijkheden die je krijgt toegereikt. Iedereen wil wat van je (logisch!) en ondertussen weet jij van voor niet meer dat je van achteren leeft. Maakt allemaal niet uit, gelukkig hoef je pas over negen dagen die 56 kilometer in Zuid-Afrika te lopen. Het is maar goed dat jouw ‘beperking’ ADHD heet en geen migraine, want ik zou van jouw schema spontaan een keiharde migraine-aanval krijgen. Avonden lang reis je door het hele land voor je Tour de Franzie, aanstaande vrijdag geef je samen met Fieke en een aantal andere meiden een masterclass voor self-made-succes, iedere dag ben je te vinden in de sportschool om jezelf topfit te maken voor de wedstrijd (want oh ja, je bent ook nog geblesseerd) en ondertussen heb je allerlei afspraken met bedrijven die met je willen samenwerken en er moet natuurlijk ook nog geschreven worden.

In april neem ik een stapje terug. Althans, dat vertelde ik mezelf afgelopen dinsdag toen ik voor de derde keer in een week tijd getroffen werd door een migraine aanval. Maar in de tussentijd heb ik mezelf alweer toegelegd op allerlei projecten en het lijkt er dan ook op dat april niet minder druk zal worden dan maart. Oh en tijdens het schrijven van deze blog heb ik op NOG een persreis toegezegd. Ik heb zo’n zwaar leven.. maar ja er moet natuurlijk ook nog écht gewerkt worden.

Gelukkig heb ik deze maand allerlei dingen geleerd. Zoals het feit dat ik van te voren moet checken of ik mijn portemonnee bij me heb als ik naar de supermarkt ga en dat vijf Aperol Spritz zonder goed voedsel geen goed idee is. Ik weet ook dat ik gezond moet blijven eten op persreizen, ook al zijn de wiener schnitzels en frietjes nog zo aantrekkelijk, twee weken lang zonder groenten en fruit is voor niemand goed.

Frans, we kunnen niet overal JA op zeggen, we kunnen niet mooi-weer blijven spelen. Soms moeten we onze grenzen aangeven. Het liefst op tijd, zodat we alles gewoon naar behoren kunnen blijven doen. Zodat we geen half werk meer leveren. We kunnen mensen beter van te voren teleurstellen, dan later wanneer we onze halfbakken opdracht inleveren, want dan willen ze dus nooit meer met ons samenwerken. Oh ja en ondertussen moeten we ook vooral blijven genieten van wat we doen. Want anders heeft het ook geen zin om al die dingen te doen… Waarom zou je drie keer in twee weken tijd op persreis gaan als je er niet van kan genieten? Dan kun je net zo goed thuis blijven en alleen maar werken. Scheelt een heleboel stress.

Liefs,
Annemerel

The post DEAR FRANCIEN: #8 appeared first on Annemerel.