Running: Druk van de ketel

Hardlopen is leuk, hardlopen is heerlijk. Tenminste, meestal. Soms heb ik echter een dip en die dip was er de afgelopen twee maanden. Maar nu ben ik terug!

Na mijn eerste halve marathon van Amsterdam vorig jaar, die hele zware, nam ik me voor dat ik beter kon. Ik schreef me daarom heel optimistisch in voor de halve marathon van de CPC Loop op 8 maart in Den Haag. Ik was zo lekker bezig geweest, dit moest ik doortrekken. Vooral NIET laten versloffen. Dit kon ik, vond ik.

Niet dus. Ik ging een maand op vakantie. Hoewel we ons voorgenomen hadden ook daar in Australië te gaan rennen, kwam het er maar twee keer van. Het was simpelweg te warm. ’s Ochtends vroeg om 7.30 uur tikte het kwik de 30 graden al aan. Helemaal niks voor mij en ook Johan had er niet zo’n zin in. We genoten van andere, op dat moment veel leukere dingen.

Toen we weer thuis waren, pakte Johan het snel weer op. Hij traint immers voor de marathon in april, dus hij moet wel. Ik bleef echter op de bank hangen. Ik kon het maar niet opbrengen om in de kou, regen en donkerte te gaan rennen. Zoals elk jaar weer het geval is dit seizoen.

Gisteren ben ik toch weer eens gegaan, voor het eerst na 1,5 maand niks doen. Ik liep ‘maar’ 5 km en dat was best pittig. Ik wist gelijk: die halve van Den Haag gaat ‘m gewoon niet worden. En weet je? Dat is dus helemaal niet erg.

Hardlopen doe je voor jezelf. Jij moet er blij van worden en niemand anders. Ik had vroeger de neiging om mezelf heel veel druk op te leggen, omdat ik per se ook zo’n echte die hard hardloopchick wilde zijn, zo’n voorbeeld voor anderen. Ik moest constant mijn eigen grenzen verleggen en mezelf verbeteren, gewoon lekker ontspannen mijn rondjes lopen was niet genoeg.

Nu niet meer. Ik weet van mezelf dat ik hardlopen in de winter gewoon echt niet leuk vind. Het maakt me niet gelukkig, tenminste, niet zoals het in de lente aanvoelt. Mezelf opleggen dat ik MOET trainen voor 21 km helpt daar dan ook bepaald niet bij. Het levert alleen maar frustratie en andere ellende op. Waarom ik dan zo eigenwijs was om me tóch in te schrijven? Geen idee, noem het de waan van de dag. ;) Ik had beter moeten weten.

Dus heb ik nu besloten mijn inschrijving voor de CPC Loop om te zetten naar de 10 km. Dat is een afstand die ik oprecht leuk vind en gewoon lekker zou moeten kunnen lopen, ook met wat slechter weer. En dat is nog bij te trainen voor 8 maart. ;) De druk is er nu af en dat is fijn! Ik liep gister ontspannen mijn rondje en kwam voldaan thuis. Zo hoort hardlopen te zijn.

Straks in de lente kan ik het dan weer (als ik dat wil!) uitbouwen naar langere afstanden. En misschien wel weer die halve marathon van Amsterdam. Wie weet. Niks hoeft en alles mag!

The post Running: Druk van de ketel appeared first on Brouwertje.com.