Dag 2 – Survival of the fittest

Waar RJ en ik bij nacht en ontij al klaarwakker naar het plafond liggen te kijken, slapen Daan en Fleur de slaap der onschuldigen tot een uur of half acht. En dat gewoon al de eerste nacht, dat belooft wat.

Na een klein ontbijtje met de hoognodige koffie (red RJ: Starbucks uiteraard) voor mij gaan we meteen op weg. Het is wat bewolkt als we richting Ocean Drive rijden; even auto’s en sfeertje snuiven. Verder slaan we Miami dit jaar over. We rijden midden door het centrum, langs Star Island met de prachtige villa’s.

Onderweg passeren we een heel aantal keren de tol waarbij op grote borden de kosten vermeld staan. Met een Sunpass scheelt het vaak de helft, maar die hebben wij niet. Het gezicht van RJ gaat steeds benauwder staan als hij ziet hoeveel korting hij mist en na de derde tol houdt hij het niet meer. Met piepende banden scheurt hij de afslag af om bij de eerste de beste Publix een Sunpass te scoren. Allebei opgelucht, RJ vanwege de korting, ik omdat de dag gered is ;-).

We stoppen bij Shark Valley midden in de Everglades. We gaan even sportieven en kiezen een wandeling. Dapper stappen we de natuur in met om ons heen allerlei geluiden die ik niet thuis kan brengen. We worden op onze wenken bediend en zien de eerste babygator al liggen in het water. Het is de tijd van nesten en jonkies en moeder is altijd in de buurt heeft de ranger ons net verteld. Enigszins argwanend gaan we dan verder, want we hebben haar niet gezien….zij ons vast wel.

Al snel zien we een grote gator in het water liggen, en iets verderop steekt net langs het pad een klein kopje door het gras, doodstil. Ook hier een babygator en waar zou mama zijn, denken we … Als we doorlopen en omkijken, loopt deze kleine gator op de zo bekende gator’walk’ naar een dode sprinkhaan, die verorberd wordt, waarna hij snel weer het water opzoekt. Wat een bijzondere ervaring !

Krekels van zeker 10 centimeter hoppen vrolijk rond. De trail staat voor een stuk onder water, doorgaan of niet doorgaan, that’s the question. We stappen het water in en ik voel dat er van alles naar binnen stroomt, niet alleen water…. Wij vinden het geweldig, Daan wat minder. Ik hoor hem mopperen tegen Fleur…Echt weer iets voor mam, wat denkt ze hoe mijn Jordans er dadelijk uitzien…

Misschien had ik ook wat betere voorbereidingen moeten treffen hiervoor. De mensen die ik zie hebben allemaal Gemakkelijke Kleding, Bergschoenen plus een Rugzak met Water mee. Ik loop met mijn BFF (Kate Spade tas) door de Everglades… geen water, wel lippenstift…als ik opgegeten word, dan in ieder geval in Style.

Ongeschonden komen we bij de auto en we gaan verder op weg, blij met de airco en drinken.

Naples is de volgende stop. Hier willen we naar Tin City, vroeger de plek waar het vissersleven zich afspeelde, nu een leuk gebiedje met allerlei winkeltjes en restaurants. In de avond zal dit absoluut een gezellige plek zijn en het is zeker aan te raden om er eens te kijken als je ook wilt lunchen of dineren.

Net op tijd stappen we in de auto want er barst een enorm noodweer los. Aan barre omstandigheden herken je een echte die-hard fan want RJ ziet een Dairy Queen en laat zich niet tegenhouden. Behoorlijk nat maar met zijn eerste Blizzard duikt hij de auto weer in.

De laatste kilometers naar de villa verlopen gladjes en dan komen we bij ons verblijf voor de eerste week aan. Tja, wat moet je hier nou op zeggen….. Niet het idyllische, romatische boerderijtje dat ik in frankrijk voor ogen had….

We hadden natuurlijk foto’s gezien en waren weg van het zwembad en de ligging. Het huis heet Rockstar en doet zijn naam eer aan. Als we binnenkomen staat de muziek zachtjes aan en branden er gezellige lampjes. We schieten in de lach en zijn daar het eerste uur ook niet mee opgehouden. Zebrabanken die op spiralen staan zodat ze schommelen als je er op beweegt, “diamanten” in de banken die schitteren als er licht op schijnt, barkrukken met vleugels.

Daan’s reactie omschrijft alles… (Sorry voor het taalgebruik, ik probeer echt op te voeden…) : “Dit is gewoon een f*cking (sorry, sorry) dependance van de Playboy Mansion, komen die Bunnies ook nog ???” en Hugh Hefner jr ploft tevreden op de bank.

Wij kijken onze ogen nog uit en vinden het hilarisch voor een weekje. Morgen komt de managementcompany kennis maken; ik ben toch echt erg benieuwd naar de gedachten achter deze inrichting.

We facetimen nog even met het thuisfront die spontaan de slappe lach krijgen en opmerkingen maken die ik niet in het blog zal plaatsen. Daarna duiken Fleur en RJ nog even het prachtig verlichte zwembad in.

Zijn er ook nadelen aan dit huis hoor ik u vragen… Ja dus…

Wat dachten jullie van een raam bij het douche zonder gordijn voor een “Maar buurman, wat doet u nu” moment

Of gezellige huisraad voor de uitdagende pubermomenten..

En last but not least…..een weegschaal!!! Pontificaal aanwezig!! Val om zeg, spelbrekers hier…