تاریخچه گالوانیزه

گالوانیزه قطعات و سازه های فلزی برای جلوگیری از خوردگی و مقاومت بیشتر در برابر هوازدگی انجام می شود.

پیشینه این دانش به سال‌های ۱۷۳۷ تا ۱۷۹۸ بر می‌گردد که یک دانشمند الیتالیایی به طور اتفاقی دریافت که پای قورباغه مرده با لمس یک قطعه فلزی حرکت میکند.

وی دریافت که این فلز تأثیر الکتروشیمیایی بر روی موجودات زنده دارد. گالوانی نتایج کار خود را در سال 1791 منتشر کرد.تحقیقات او راه را برای تصمیمات مهم هموار کرد.

گالوانیزه گرم با روش غوطه وری

آهن و فولاد از بدو پیدایش تاکنون زندگی انسان را آسان تر کرده اند. به دلیل سهولت تولید، دوام و راحتی روش مونتاژ فولاد، تقریباً در همه جا مورد استفاده قرار می گیرد. بیشتر پیشرفت ها و فناوری ها با استفاده از فولاد ایجاد می شوند. خوردگی عامل اصلی در تجزیه و از بین رفتن آهن و فولاد است و جلوگیری از آن بسیار مهم است.

فولاد تمایل به جذب اکسیژن دارد. این گرایش باعث خوردگی و ترکیبات شیمیایی فولاد شده و آن را از بین می برد و در اثر تجزیه آهن می شود.

گالوانیزه شدن با غوطه وری گرم تقریباً 150 سال است که مورد استفاده قرار می گیرد. بیشتر روی که در دنیا تولید می شود برای پوشش گالوانیزه استفاده می شود. مهمترین دلیل مقاومت در برابر تجزیه طبیعی، ماهیت مقاومت آن است.دو روش گالوانیزه گرم و گالوانیزه سرد برای اینکار وجود دارند.

تولید لوله گالوانیزه

لوله گالوانیزه از آهن نورد دیده ساخته شده است که درز آن با دستگاه های درز جوش داده می شود.

سپس در یک حمام آبکاری گالوانیزه قرار داده می شود تا مقاومت در برابر اسیدها و زنگ زدگی افزایش یابد.

لوله های گالوانیزه به طور کلی به دو شکل سبک و متوسط تولید می شوند. کاربرد اصلی لوله های گالوانیزه برای انتقال آب و گاز در گلخانه ها است. و به این لوله ها لوله گلخانه گفته میشود.