LET’S TALK ABOUT: Independence

Als je me een jaar geleden verteld had hoe zelfstandig ik vandaag zou zijn, dan had ik je keihard uitgelachen.

Vorig jaar rond deze tijd zat ik een beetje in een sleur. Al jaren ging alles hetzelfde. Ik woonde samen, had weinig verantwoordelijkheden, werkte twee dagen per week bij Girlscene (al 2,5 jaar) en schreef verder alleen wat blogjes. Ik had het altijd druk, maar als ik nu terugkijk denk ik, waar had ik het eigenlijk zo druk mee? Ik had absoluut geen vervelend leven, maar het kriebelde. Ik wilde meer, ik wilde anders, dit kon het niet zijn. Ik maakte een drastische beslissing en verbrak mijn relatie. Toen ik met mijn koffers bij mijn ouders op de stoep stond dacht ik, waar ben ik in vredesnaam aan begonnen. Ik heb niets. Geen huis. Geen meubels. Geen vast inkomen. Ik denk dat ik de rest van mijn leven bij mijn ouders moet blijven wonen…

Maar goed, dat lieten mijn ouders natuurlijk niet gebeuren. Ik was nog niet goed en wel in mijn oude kamertje gesetteld en mijn ouders begonnen al over huurhuisjes. Ik wilde het daar helemaal niet over hebben, want ik vond het wel lekker makkelijk bij mijn ouders. Ik hoefde niet te koken, betaalde geen huur en het was altijd gezellig thuis. Maar ik ben blij dat ze me toch gepusht hebben een plekje voor mezelf te vinden, ik kon pas echt doorgaan met mijn leven op het moment dat ik mijn eigen plekje had.

Inmiddels woon ik ruim een half jaar op mezelf en er moet echt wel iemand van hele goede huizen langs komen wil ik die vrijheid opgeven. Ik hou van alleen wonen. In het begin voelde ik me nog wel eens alleen, maar inmiddels heb ik het zo druk dat ik ieder momentje met mezelf op de bank heel erg kan waarderen. Mijn studio voelt nog steeds als een fijne hotelkamer, het enige wat er mist is een schoonmaakster die dagelijks even langs komt om mijn puinzooi op te ruimen en de lakens te verschonen.

Ik ben op dit moment van niemand afhankelijk en dat gevoel is goed, heel goed. Natuurlijk zou mijn leven zonder mijn familie en lieve vriendinnen een stuk minder leuk zijn en wat dat betreft ben ik wel afhankelijk van anderen, maar ik ben financieel volledig onafhankelijk. En als ik zin heb om te skiën, dan kan ik inmiddels gewoon in mijn eigen auto (of nou ja, hij is natuurlijk officieel van de leasemaatschappij) stappen en naar Oostenrijk rijden. Natuurlijk is het jammer dat er niemand is die me ophaalt op Schiphol als ik terug kom van een persreis, maar het betekent tegelijkertijd dat ik ook aan niemand verantwoording hoef af te leggen als ik voor de zoveelste keer een weekendje naar Parijs ga met een vriendin.

Nu moet ik alleen nog even leren hoe ik zelf mijn banden kan verwisselen en hoe ik dat vastgeroeste fietsslot open ga krijgen, dan heb ik echt geen man meer nodig. Of nou ja, voor dat soort dingen.. Ben nu ook weer niet echt van plan om te eindigen als crazy-cat-lady… dat is ook niet echt een optie met mijn katten-allergie…

Moet jullie trouwens ook wel een beetje bedanken, want ik ben zeg maar wel een beetje afhankelijk van jullie. Zonder jullie zou mijn blog weinig waard zijn en als mijn blog weinig waard zou zijn, zou ik toch een andere manier moeten zoeken om financieel onafhankelijk te zijn… sooooo, thank you! Dankzij jullie kan ik leven zoals ik wil leven. Natuurlijk zijn er ook wel eens dingen die stom zijn, maar hé, die dingen hebben ook allemaal een doel.

Liefs,
Annemerel

The post LET’S TALK ABOUT: Independence appeared first on Annemerel.