Hoewel het gros van de mensheid altijd zegt dat ik zo enorm op mijn moeder lijk, vind ik zelf dat ik best ook wat overeenkomsten heb met mijn vader. Naast een gezonde dosis zelfspot en een vleugje
Dus is er sinds een jaar of wat een nieuwe traditie geboren en gaan we samen op pad, een hapje eten. En om dit keer de vader-dochter-lunch iets meer cachet te geven, hebben we het voor de verandering eens een vleugje
Joris Bijdendijk en Co. hanteren hetzelfde principe als kleine grote vriend Ron. Kleine gerechten, om alleen van te genieten, of met elkaar te delen. Aangezien je het van je familie moet hebben, kozen wij de optie sharing = caring, en zochten wij met enige guidance van de vriendelijke jongeman in de bediening een vijftal
Ik ga de foto’s voor zich laten spreken, want ik vrees dat ik superlatieven te kort kom. Het komt op het volgende neer: wat mij betreft was er deze middag werkelijk waar sprake van Hollandse Meesters voorgeschoteld krijgen, maar dan op ons bord. Ik heb eigenlijk sinds lange tijd niet zo verrukkelijk gegeten.
De twee – unaniem toe besloten – culinaire uitschieters? De haring met vetkoek (een Zuid-Afrikaanse equivalent voor oliebol; what’s in a name), citroen-champagne chutney en oester-braaiolie (wederom een Zuid-Afrikaans equivalent, nu voor aioli), en de Boeren Goudse opleg custard. Wat?? Ja, je leest het goed: custard van Boeren Goudse, geserveerd met druiven, walnoten en wilde rijst. Een tikkie heftig, zeker met al vier gerechten achter je kiezen, maar man oh man, om je vingers bij af te likken. Tel daar een mooi glas wijn (of ietsje meer) en een lieve vader bij op, en je begrijpt dat ik een grandioze zaterdagmiddag heb gehad. Dat er nog maar velen mogen volgen.
Het Rijks. Voor een middag of avond Kunst met een grote K. Maar dan ‘gewoon op je bord’.
Museumstraat 2