Over thuiskomen.

Heimwee is er nog steeds. Verlangen naar de lange avonden op het dakterras. Met de tegels die nog gloeiden van de zonnewarmte en een sterrenhemel boven me. Uren kon ik daar liggen, samen met meiden die in korte tijd zulke goede vrienden zijn geworden. Verlangen naar de prachtige stad, mooie straten, het enorme park, de open en spraakzame Spanjaarden, het heerlijke eten en de wijn. Naar de avonden dansen in de buitenlucht, met zomerjurkje. In mijn hoofd hebben zich tientallen herinneringen gevormd waar ik nog maanden, anders wel jaren op vooruit kan.

En ik veranderde. Liet dingen en achter en leerde nieuwe gewoontes aan. En moet nu glimlachen als ik merk dat ik het ook hier in Nederland kan vasthouden. Iedereen die ik weer zie en spreek merkt het: wat straal ik een rust uit. Ik ben mijn enthousiasme zeker niet verloren, wil nog steeds alles en het liefst tegelijkertijd, maar dan wel op een Spaans ritme. Zelfs op de momenten dat er weer veel van me verwacht wordt en mijn agenda weer een stuk voller is (ten opzichte van leeg). Er zijn lessen getrokken, maar er is vooral ontzettend genoten. Disfrutar y no más que eso, guapa.

Voor nu: dat genieten voorzetten, maar dan onder de Nederlandse zon op het Waalstrand en in het Kronenburgerpark. Op een kleedje met een fles wijn en maaltijdsalades. Zwemmen in het meer en lange avonden met wie ik nog wat tijd in te halen heb.

Fijne vakantie!